در قلمرو سکوت

C-PVC ( پلی وینیل کلراید کلرینه شده ) ماده ای قدیمی است که اولین بار در اواسط دهه 1930 در آلمان به روش کلرینه کردن پلیمر pvc در محلول ( در یک حلال هیدورکربنی کلرینه مانند تتراکلرواتان تا مکروفرم ) در دماهای بالا ( 50 تا 100 درجه سانتی گراد ) بدست آمد . cpvc بدست آمده از این روش نسبت به pvc معمولی حلالیت بیشتری در حلال ها دارد . بعد از آن این ماده به روش های دیگری نیز تهیه شد . در دهه 1960 این ماده به روش کلریناسیون توزیعی بدست آمد که نسبت به نوع حلالی ، حلالیت کمتر ولی پایداری حرارتی بهتری داشت. در روش های مختلف کلریناسیون pvc درصد کلری که به pvc اضافه می گردد متفاوت است . هرچه میزان کلر بشتر باشد ، دانسیته و Tg (و در نتیجه نقطه وایکات) پلیمر نیز افزایش می یابد.

کاملا کلرینه شدهPVC PVC CPVC 73.2 56.8 65.67 درصد کلر-درصد وزنی 1.7 1.4 1.2-1.59 دانسیته-گرم بر سانتیمتر مکعب 175 80-84 99-123 درجه سانتیگراد-Tg 65 90 حداکثر دمای قابل کارکرد برای کاربرد طولانی و پیوسته 80 110 حداکثر دمای قابل کارکرد برای کاربرد موقتی

اساس فرمولاسیون کامپوندی cpvc همانند pvc است . اگرچه به دلیل اینکه ویسکوزیته مذاب آن به شدت با افزایش میزان کلر ، افزایش می یابد ، باید تغییراتی در فرمولاسیون اعمال گردد . از cpvc بیشتر در لوله و اتصالات جهت عبور آب گرم استفاده می گردد . اتصالات و لوله های ساخته شده از cpvc تمامی خواص لوله های pvc را دارند ، به علاوه اینکه در دماهای بالا ، مقاومت حرارتی بیشتری دارند . این لوله ها برای انتقال آب آشامیدنی ، مواد شیمیایی ، مصارف الکتریکی و سایر کاربرد ها قابل استفاده هستند . برخی از استانداردهای مورد استفاده جهت لوله های cpvc با شماره ASTM-F441 است . تولید کنندگان مهم cpvc نیز عبارتند از : Lucalor فرانسه ، Dekador آلمان و Geon آمریکا.