MTHAMID2

نوشته اصلی توسط MTHAMID2

عملكرد مشعل گازي

مشعلهاي گازي به دو قسمت عمده تقسيم مي شوند:
1- مشعلهاي گازي بدون فن يا اتمسفريك
2- مشعلهاي گازي فن دار
باتوجه به اينكه كاربرد مشعلهاي فن دار وسيعتر مي باشد درزيربه شرح عملكرد مشعلهاي فندار مي پردازيم
هنگامي كه درجه حرارت آب از ميزان ست شده برروي ترموستات ديگ پايينتر آمد ، ترموستات از طريق فاز ورودي به رله مشعل به موتورمشعل فرمان روشن شدن را مي دهد( پايه شماره 4 رله مشعل )و فن هوارا به محفظه احتراق هدايت مي كند.
پس از طي شدن زمانهاي tlw = max.reaction time for air proving system و tv1= pre-purge time ( كه اصطلاحا به آن زمان پرچ گفته شده ودراين زمان گازهاي اضافي داخل ديگ تخليه مي شوندوسوخت بهترمنتقل مي شود، اين زمان در رله هاي مختلف متفاوت است )جريان برق به ترانسفورماتور جرقه مي رسدو سرالكترودها جرقه ايجاد مي گردد.( پايه شماره 3 رله مشعل ) .ترانسفورماتور جرقه مي بايستي ولتاژ بالايي در حدود 10000 ولت ايجاد كند.
پس از طي شدن زمان tvz = pre-ignition time شيربرقي گاز باز مي شود (پايه شماره 5 رله مشعل )ودر محفظه احتراق مخلوط هوا و گاز مشتعل مي گردد.
پس از طي شدن زمان ts = safty time جرقه زن متوقف مي شود.
هنگامي كه درجه حرارت آب به حدتعيين شده بر روي ترموستات رسيدموتورفن خاموش شده و شير مغناطيسي نيزراه ورود جريان گاز را مي بندد.
تجهيزات ايمني جانبي :
1- GAS PRESSURE( كنترل كننده فشار گاز ورودي ) : درصورتيكه فشار گاز كاهش يابد اين كنترل كننده شير مغناطيسي گاز ورودي را مي بندد.
2- AIRPRESSURE(كنترل كننده فشار هواي ورودي ) : درصورتيكه هواي كافي به مشعل نرسد راه ورود گاز رامسدود مي كند.
3- ميله يونيزاسيون :به سبب آبي بودن شعله در مشعلهاي گازي براي كنترل شعله از ميله يونيزاسيون استفاده مي شودودرصورتيكه شعله خاموش شود موتورخاموش شده و رله مشعل اصطلاحا ريست مي كند

اجزا یک مشعل گازی - کلید کنترل فشار گاز GAS PRESSURE SWITCH
[IMG]file:///C:/Users/Hamid/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.gif[/IMG]
جهت احرازايمني و اطمينان از فشار گاز سيستم تغذيه كننده مشعلهاي گازي از يك كليد كنترل كننده فشار گاز(GAS PRESSURE) استفاده مي شود.
.قسمتهاي تشكيل دهنده اين كليد عبارتند از: صفحه ديافراگم ، فنر دياگرام ، پيچ هاي تنظيم دامنه كار كنترل كننده ، محلهاي نصب به سيستم و بدنه اصلي و يك قسمت الكترونيكي ( ميكرو سوييچ ) كه در ارتباط با ساير قسمتهاي مكانيكي عمل مي كند.
طرز كار بدين ترتيب است كه توسط يك مغزي يا لوله رابط ، قسمت مكانيكي كنترل فشار به لوله گاز ورودي مشعل متصل مي شودو اگر فشارگازورودي به اندازه فشار ست شده برروي اين كنترل كننده برسد ،نيروي ديافراگم برنيروي فنر ديافراگم غلبه كرده و ميكروسوييچ معمولا باز، بسته مي شود( كنتاكت N.O) و فاز ورودي به پايه رله مشعل مي رسد.
[IMG]file:///C:/Users/Hamid/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.gif[/IMG]
پرشر گاز دارای سه پايه مي باشد كه پايه (com) يا مشترک و پايه های (NO) و (NC) هستند..بدين معنی که پايه(NO) در حالت عادی باز است و هنگامی که فشار گاز پشت پرشر باشد بسته می شود و پايه(NC) در حالت عادی(قطع گاز) بسته است.پس برق اصلی را به پايه مشترك می دهيم و سپس از پايه(NO) به پايه شماره 9 رله مشعل متصل مي كنيم.
چنانچه فشار گاز ورودي به هر دليلي كمتر از ميزان ست شده باشد.نيروي فنر برنيروي ديافراگم غلبه كرده و كنتاكت ميكروسوييچ باز مي شودو مدار الكتريكي پايه رله قطع مي شودو مشعل ريست كرده از كار مي افتد.
ازتيغه معمولا بسته N.C مي توان به يك هشدار دهنده فرمان داد.
نحوه آزمايش اطمينان از عملكرد كنترل كننده فشار گاز:
رشته سيمهاي مشكي و آبي را به برق شهر وصل مي كنيم . در اين حالت كه جريان گازي از آن عبور نمي كند كنتاكتهاي مشتركو(NC) ( كه معمولا بسته مي باشد ) برق دار مي باشد پس از آنكه مجراي ورودي به گاز شهر متصل مي گردد اگردراين حالت كنتاكت(NC) بدون برق و كنتاكت (NO) برقدار باشد گويند كليد سالم است در غيراينصورت كليد معيوب مي باشد.


روشن كردن ديگ بخار با مشعل گازي:
در زمان روشن كردن ديگ بخار
با سوخت گاز بايد احتياط هاي زير به عمل آورده شود:
-اطمينان حاصل شود كه دريچه
هوا كاملاً باز است
- اطمينان حاصل شود كه فشار
گاز قبل از روشن كردن براي مشعل مناسب باشد
-اگر سوخت مشتعل نشد يا
چنانچه مشعل ها به دلايلي خاموش شدند مدتي صبر كنيد تا گاز از كوره بيرون رود سپس
دوباره اقدام به روشن كردن مشعلها كنيد
-همچنانكه دماي كوره بالا
ميرود كاركرد مشعل را بررسي و شعله حاصل از سوخت گاز را از شيشه بازديد پشت ديگ
مشاهده كنيد جريان گاز و مكش هوا را در صورت نياز تنظيم كنيد
قوانين مهم :
* پيش از هر گونه افزايش
جريان گاز به مشعل بايد جريان هوا را افزايش داد
* در پي هر گونه كاهش جريان
گاز بايد جريان هوا را نيز كاهش داد
*-در زمان روشن كردن ، كوره
را به طورآهسته گرم كنيد تا در اثر اختلاف انبساط گرمايي شديد قسمتهايي از ديگ
خساراتي به آن وارد نشود.
*-روشن كردن ديگ نو را بعد از
پر كردن آن از آب شروع كنيد ديگ بايد به مدت چند روز با شعله ملايم كار كند در
نتيجه فرصتي به دست ميآيد تا هرگونه تغيير شكلي متعادل شود روشن كردن ديگ نو
باشعله زياد يقيناً سبب ترك خوردن لايه نسوز و ايجاد تنش هاي حرارتي بسيار شديد به
كوره و بدنه ديگ خواهد شد و در نهايت باعث خسارت ميگردد
*- در مسير لوله گاز از صافي
استفاده كنيد و صافي را به طور منظم تميز كنيد
روشن كردن ديگ بخار با مشعل هاي گازوئيلي :
در زمان روشن كردن ديگ بخار
با سوخت گازوئيل بايد احتياطهاي زير به
عمل آيد
1-اطمينان كنيد كه فشار و
دماي گازوئيل قبل از روشن كردن براي مشعل
مناسب باشد
2- اطمينان كنيد كه دريچه هوا
كاملاً باز است
3-اگر سوخت فوراً مشتعل نشد
يا چنانچه مشعلها به دلايلي خاموش شدند مدتي صبر كنيد تا بخار سوخت از كوره بيرون
رود سپس دوباره اقدام به روشن كردن مشعلها كنيد
4- چنانچه به هر دليلي سوخت
مشتعل نشود و روي كف كوره بنشيند گاز متصاعد شده از اين سوخت بايد از كوره بيرون
برود و كوره نخست از هر گونه مخلوط هوا و گاز قبل از روشن كردن مشعلها پاكسازي شود
5- همچنان كه دماي كوره بالا
ميرود كاركرد مشعل را بررسي و شعله حاصل از سوخت گازوئيل را از شيشه بازديد پشت
ديگ مشاهده كنيد جريان گازوئيل ومكش هوا را در صورت نياز تنظيم كنيد.

دو قانون مهم:
* پيش از هر گونه افزايش
جريان گازوئيل به مشعل بايد جريان هوا را افزايش داد
*در پي هر گونه كاهش جريان
گازوئيل نيز بايد جريان هوا كاهش داد
6-در زمان روشن كردن ، كوره را به طور آهسته گرم كنيد تا در اثر
اختلاف انبساط گرمايي شديدي به ديگ خسارت وارد نشود
7- روشن كردن ديگ نو را بعد
از پر كردن آن از آب شروع كنيد ديگ بايد به مدت چند روز با شعله ملايم كار كند در
نتيجه فرصتي به دست ميآيد تا هرگونه تغيير شكلي متعادل شود روشن كردن ديگ نو
باشعله زياد يقيناً سبب ترك خوردن لايه نسوز و ايجاد تنش هاي حرارتي بسيار شديد به
كوره و بدنه ديگ خواهد شد و در نهايت باعث خسارت ميگردد
8-براي جلوگيري از دود كردن ،
مقدار هوا بايد براي احتراق كامل كافي باشد هوا و سوخت بايد كاملاً مخلوط شوند
براي صرفه جويي در مصرف سوخت و انرژي دماي كوره بايستي بالاتر از دماي اشتعال
مخلوط سوخت و هوا نگه داري شود
9- در مسير لوله سوخت از صافي
استفاده كنيد و صافي ها را به طور منظم تميز كنيد


مشعل ها
به طور معمول مشعل ها همراه و متناسب با ديگ انتخاب مي شوند و به ميزان مصرف سوخت بر حسب ليتر در ساعت و كيلو گرم در ساعت يا گالن در ساعت مشخص مي شوند. با داشتن قدرت حرارتي ديگ و ارزش حرارتي سوخت مايع , مي توان نوع مشعل و ميزان مصرف سوخت را انتخاب كرد .منتها چون مقداري حرارت سوخت از راه دود كش و تلفات ديگر به هدر مي رود , در موقع محاسبه , راندمان مشعل را بايد در نظر داشت. چون بيشتر گازوييل مصرف مي شود , مي توان مصرف مشعل را از تقسيم قدرت حرارتي ديگ (QB) در حاصل ضرب ارزش حرارتي هر كيلو گازوييل ( حدود 10000 كيلو كالري ) در راندمان مشعل كه بين 6/. تا 85/. است را به دست آورد.چون وزن مخصوص گازوييل 8/. است , بنابراين به ازاي هر ليتر حدود 8000 كيلو كالري حرارت توليد خواهد شد كه اين مقدار BTU 32000 است. اگر راندمان متوسط مشعل ها را 78/. انتخاب كنيم , به ازاي هر ليتر گازوييل معادل BTU25000 حرارت توليد خواهد شد. كاتالوگ انتخاب مشعل در أخر اين مبحث موجود مي باشد. با پيدايش سوخت هاي مايع و محسناتي كه نسبت به سوخت هاي جامد دارند, روز به روز در مشعل ها پيشرفت حاصل شده است و امروزه تقريبا در اكثر ديگ هاي حرارت مركزي و صنايع , سوخت مايع مصرف مي شود و در نتجيه وجود مشعل ها ضروري است. مشعل ها از لحاظ پودر كردن سوخت به سه نوع تقسيم مي شوند: 1- فشاري 2- با فشار بخار يا فشار هوا 3- با فشار ضعيف هوا در نوع فشاري , سوخت با فشار يك تلمبه به داخل ديگ پاشيده مي شود و هوا نيز به طور طبيعي از اطراف نازل سوخت پاش وارد مي شود. در نوع دوم ,سوخت به وسيله فشار هوا يا بخار به داخل ديگ فرستاده مي شود.در اين مشعل جريان سوخت از منبع تا پستانك به علت وزن مايع است و گاهي با فشار پمپ ضعيف انجام مي گيرد. در اين سيستم به علت فشار هوا و كمپرسور و يا فشار بخار , صداي نسبتا زيادي به وجود مي آيد كه از عيوب مشعل مي باشد. بالا خره نوع سوم ,كه بيشتر در ديگ هاي حرارت مركزي به كار برده مي شود و كامل ترين نوع مشعل است و در دو نوع مشعل با فشار كم و مشعل با فشار زياد ساخته مي شوند. 1-مشعل با فشار كم: اين مشعل تشكيل شده است از يك الكترو موتور و يك وانتيلا تور و يك پمپ سوخت كه معمولا روي يك محور قرار دارند و با حركت الكترو موتور به كار مي افتند. پمپ , سوخت را از منبع مي گيرد و در داخل لوله مشعل كه در انتهاي آن نازل قرار گرفته است , فشرده مي كند و چون نازل داراي سوراخ هاي ريزي است , سوخت به صورت پودر به داخل كوره پاشيده مي شود. وانتيلاتور نيز اكسيژن لازم را به وسيله هواي محيط از اطراف نازل داخل محفظه احتراق مي رساند. در اين حالت براي ايجاد شعله , احتياج به يك جرقه است كه آن نيز از دو سر سيمي كه متصل به يك ترانسفور ماتور فشار قوي در حدود 12000 ولتي است , ايجاد مي شود. اين جرقه ممكن است دايمي باشد كه در ديگ هايي كه محيط گرم كافي ندارند مورد احتياج است . در اين صورت ترانسفور ماتور بايد داراي قدرت كار هميشگي باشد و يا ممكن است جرقه به طور متناوب باشد . يعني در موقع شروع احتراق چند لحظه جرقه زده شود و پس از گرم شدن كوره , جرقه قطع شود .در اين نوع مشعل ها وسايل ديگري مانند مانو متر و صافي روغن و شير برقي )سولنوييد ولو) نيز به كار برده مي شود . شير برقي به خصوص وقتي كه منبع سوخت بالا تر از مشعل با شد , حتما لازم است, چون ممكن است پمپ سوخت خوب آب بندي نباشد و هنگامي كه مشعل كار نمي كند , سوخت, قطره قطره وارد كوره و تبخير شود كه در موقع روشن شدن مجدد توليد انفجار خواهد كرد . ولي با وجود شير مربوطه چون به محض از كار افتادن موتور راه سوخت نيز بسته مي شود . از ديگ محافظت كامل به عمل مي آيد. پمپ هاي مشعل معمولا يك طبقه هستند و در بعضي موارد ممكن است دو طبقه باشند. در حالتي كه منبع سوخت پايين تر از مشعل باشد , وجود پمپ دو طبقه ضروري است . در اين مشعل ها مقدار هوا و مقدار سوخت به وسيله دريچه تنظيم هوا و شير تنظيم سوخت كه به ترتيب اطراف وانتيلاتور (بادرسان) و روي پمپ قرار دارند, كنترل مي شود . عمل راه افتادن و از كار افتادن مشعل به وسيله فرمان خود كاري مانند ترموستات ديگ و كنترل دود كه گاهي به جاي آن سلول فتو الكتريك به كار مي رود, انجام مي گيرد. 2- مشعل با سوخت مايع سنگين: اين مشعل نيز مانند مشعل قبلي است , با اين تفاوت كه به جاي وانتيلاتور , يك دمنده به كار رفته و پمپ آن نيز مناسب با درجه غلظت مايع سوخت انتخاب شده است. در موقع راه اندازي اين مشعل قبلا شروع كار را به وسيله سيال گازي شكل يا سوخت سبك ديگري انجام مي دهند كه در اين صورت يك دستگاه راه انداز به آن اضافه خواهد شد. به طور كلي هر نوع مشعل براي ظرفيت هاي مختلف ساخته شده است كه نسبت به ظرفيت حرارتي ديگ و انواع آن , مي توان با تعويض نازل و تنظيم هوا از آن استفاده كرد. مثلا يك مشعل با ظرفيت 1 تا 5 و5 تا 10 ليتر ساخته شده است كه مي توان با تغيير پستانك , مصرف آن را به حداكثر يا حداقل رساند . مشعل گازي: در اين نوع مشعل, گاز بوسيله شير خودكاري با فشار اوليه خود وارد ديگ مي شود و با تركيب با هوايي كه همراه خود وارد كوره مي كند , مشتعل مي شود و در حدود 80% حرارت خود را به ديگ مي دهد . معمولا عمل ايجاد شعله به وسيله شمع خود كار انجام مي گيرد .در مورد اين مشعل ها وسايل محا فظتي پيش بيني مي شود , به خصوص اينكه گاز بدون اشتعال وارد ديگ نشود . اين عمل به وسيله يك كويل ترمو الكتريك كه نزديك شعله شاهد(شمع) قرار دارد , كنترل مي شود . به ترتيب كه با بودن شعله كويل گرم مي شود و جريان ترمو الكتريك از آن عبور مي كند و پس از اثر كردن روي شير خود كار , آن را باز نگه مي دارد. اما به محض اينكه شعله خاموش شد , جريان ترمو الكتريك از بين مي رود و شير بسته مي شود و راه ورود گاز را به ديگ مي بندد كه براي راه اندازي مجدد , بايد شير گاز را با دست باز كرد.