مواد افزودنی به محلول لیتوم بروماید و مقدار آن

محلول موجود در چیلر های جذبی شامل مواد مختلفی می باشد مهمترین آنها شامل نمك لیتوم بروماید به عنوان جاذب و آب به عنوان مبرد و حلال نمك استفاده می شود مقدار این مواد در چیلر های مختلف متفاوت است ولی می توان گفت تقریبا به ازای هر تن برودت حدودا بین 2.4 تا 3.1 لیتر محلول لیتوم بروماید %54 و آب مقطر حدودا بین 1.2 تا 1.5 لیتر به ازای هر تن برودت می باشد البته مقدار دقیق هر كدام از این مواد توسط شركت سازنده تعیین می شود و در كاتالوگ و دستور نصب دستگاه ارائه می شود این مواد معمولا در ابتدای نصب دستگاه توسط نصاب تعیین و به آن شارژ می شود پس بررسی عملكرد دستگاه از مناسب بودن مقدار مواد یا نیاز به اصلاح داشتن مقدار آن می توان اطمینان حاصل نمود.
شارژ محلول از شیر سرویس دستگاه و شار*ژ مبرد از شیر سرویس پمپ مبرد صورت می گیرد.
بجز خود محلول مواد افزودنی دیگری جهت بالا بردن راندمان و عملكرد دستگاه به محلول اضافه می شود مهمترین این مواد ضد خورنده (INHIBITOR ) و الكل می باشد.
ضد خورنده ها ضمن ایجاد تعادل در خاصیت قلیایی محلول مانند روكش محافظی از سطوح فلزی داخلی (مسی و آهنی ) حفاظت می نماید مقدار استفاده از ضد خورنده ها كم می باشد تا خود آن باعث اسیدی شدن محلول و ایجاد آثار زیانبار نشود مقدار شارژ آن در حدود 0.001 درصد حجمی محلول می باشد.(1 لیتر به ازای 1000 لیتر محلول %54 درصد)
ضد خورنده جهت جلوگیری از خورندگی محلول و اثر مخرب آن بر روی سطوح فلزی داخلی (مس و آهن )افزوده می شود این مواد از انواع مختلف شامل نیترات لیتیوم ) (Li2NO3 و كرومات لیتیوم (Li2CrO4)
یا موليبدات لیتیوم (4( Li2MoOمی باشند هر كدام كه در ابتدا به مواد شارژ شوند پس از آن نیز همان بررسی و در صورت نیاز اضافه می گردد برای تشخیص ضد خورنده دو راه وجود دارد یكی آزمایش و دیگری از بررسی رنگ محلول كرومات زرد رنگ می باشد و در صورت موجود بودن در محلول قابل تشخیص می باشد و نیترات بی رنگ و شفاف می باشد و محلولی كه دارای این ضد خورنده باشد شفاف و بی رنگ می باشد. پس از بررسی مقدار PPM هر كدام از یون های 3 NO،CrO4 ، MoO4 مقایسه آن با مقدار نرمال PPM می توان به نتیجه گیری نمود كه آیا مواد نیاز به شارژ ضد خورنده دارند یا اینكه مقدار موجود در محلول كافی می باشد در صورتی كه مواد ضد خورنده در محلول به مقدار كافی نباشد یا شرایط دستگاه به دلالیل مختلف مثل نفوذ هوا به سمت خوردگی سطوح فلزی پیش رود باید قبل از شارژ ضد خورده از مقدار فلزات سنگین ، عنصر آهن و مس موجود در محلول اطلاع پیدا نماییم البته زیاد بودن هر كدام از این عناصر با چشم قابل رویت می باشد اگر رنگ محلول به سیاهی بزند وجود آهن و خورده شدن سطوح آهنی توسط محلول محتمل می باشد و در صورتی كه رنگ محلول به سبز بزند وجود مس در آن محتمل است در صورت وجود ناخالصی ابتدا مواد را پاكسازی می نماییم برای این كار برای جداسازی فلز آهن از روش ته نشینی استفاده می نماییم پس از خارج نمودن مواد و قرار دادن آن در یك محل، بدون حركت آهن موجود در محلول ته نشین می شود و برای جداسازی عنصر مس از محلول فیلتر نمودن محلول كار مناسبی می باشد این كار توسط فیلتر مخصوص این كار كه در بازار موجود می باشد انجام می شود پس از جداسازی عناصر از محلول و اطمینان از وضعیت مناسب آن مقدار محلول را اندازه گیری می نماییم و در صورت نیاز به آن محلول جدید اضافه می نماییم (مقدار از محلول به دلیل ته نشینی و فیلتر نمودن دور ریخته می شود)
پس از آن ضد خورده به مقدار توصیه شده توسط آزمایشگاه به محلول اضافه می شود و به دستگاه مجددا شارژ می گیرد.
شارژ الكل اكتیل (Octyl Alcohol ) از دیگر افزودنی های شارژ شدن به محلول الكل می باشد الكل مانع كف نمودن محلول در خلاء می شود این عمل باعث بالا رفتن راندمان و عملكرد بهتر دستگاه می شود یكی از دلالیل بالا رفتن دمای آب سرد كمبود الكل در محلول می باشد در واقع الكل به جذب بهتر محلول كمك می نماید مقدار این افزودنی نیز به نسبت حجمی محلول كم می باشد و در حدود یك گالن (حدودا 4 لیتر )به ازای هر 1000 لیتر محلول می باشد .