تهویه هوا در حمام و توالت

در حمام های متوسط با سطح کار معمولی، روزانه تا ۱۰ پاوند رطوبت به هوای داخل حمام اضافه می شود که این رطوبت زیاد موجب تخریب تدریجی روکش دیوار و سقف،طبله کردن و پوسته شدن رنگ، پوسیدن چوب، زنگ زدن فلزات و وارفتن چسب کاشی ها شده و مخارج گزافی را به صاحب ساختمان تحمیل می کند. بدیهی است که باید از پیدایش چنین وضعی جلوگیری کرد.


بادزن های مکنده:


استفاده از بادزن های مکنده در حمامها و توالتها، آسان ترین راه برطرف کردن رطوبت اضافی است. این بادزن ها معمولا روی سقف یا دیوار و حتی المقدور نزدیک تر به منبع رطوبت، نصب می شوند.


اندازه این بادزن ها به حجم اتاق مورد تهویه ( حاصل ضرب ابعاد اتاق ) یا سطح کف اتاق بستگی دارد. میزان هوایی که باید تخلیه شود، بر حسب دفعات تعویض هوای اتاق بر ساعت و یا حجم هوای تخلیه به ازای واحد سطح اتاق، تعیین می شود. در جداول تهیه کتب راهنمای محاسبات تاسیسات ashrae مقدار هوایی که باید از توالت تخلیه شود تعیین گردیده است. با گسترش آپارتمان سازی در شهرهای ایران و بویژه تهران، به دلایل مختلف گرایش به ایجاد تاسیسات مرکزی بیشتر شده است. اما باید دانست که ” تاسیسات مرکزی ” تنها به سیستمهای گرمایش و سرمایش محدود نمی شود.


جهت رفاه هر چه بیشتر ساکنین ساختمان و رهانیدن آنها از حمل و نقل جاروی برقی در اتاقهای مختلف، امروزه در بسیاری از ساختمانهای مدرن از سیستم مکش مرکزی استفاده می شود. یک یا دو دستگاه مکنده بزرگ در جای مناسبی داخل ساختمان (معمولاً زیر زمین یا گاراژ) نصب گردیده که توسط لوله ای به قطر حداقل ۲ اینچ به پایانه های خودکار اتاقهای لوله کشی می شوند. اغلب این جارو برقی های مرکزی دارای یک کیسه ۶ گالنی هستند که پس از پز شدن این کیسه، مکش جارو برقی کاملاً افت می کند که نشانه ای است از فرا رسیدن زمان تعویض کیسه.
وقتی یک لوله خرطومی در هر اتاقی به پایانه وصل می شود، اتاق را درست مانند یک جاروبرقی معمولی تمیز می کند .تخلیه هوای مکیده شده به خارج ساختمان (جهت بیرون راندن بوی سیگار و خرده های مواد غدایی جمع شده در کیسه) توصیه می شو