کاربرد انرژی خورشیدی در ساختمان ها

کاربرد انرژی خورشیدی در ساختمان ها

رشد علم و صنعت و فن آوری در جهان امروز، روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بود دگرگون کرده، و شناخت منابع انرژی جدید، تحولی عظیم در توسعه ی صنعتی و تکامل اجتمای بشر به وجود آورده است. وابستگی شدید جوامع صنعتی به منابع انرژی به خصوص سوخت های فسیلی و به کارگیری و مصرف بی رویه ی آن ها، منابع عظیمی را که طی قرون متمادی در لایه های زیرِزمین تشکیل شده است تخلیه می نماید. اگر تمامی سوخت های فسیلی را جمع کنیم و بسوزانیم، این انرژی، معادل تابش 4 روز خورشید به سطح زمین است و از این لحاظ خورشید، منبعی عظیم از انرژی به شمار می رود. با توجه به این که منابع انرژی زیرزمینی با سرعت فوق العاده ای مصرف می شوند و در آینده ای نه چندان دور چیزی از آن ها باقی نخواهند ماند، نسل فعلی وظیفه دارد به آن دسته از منابع انرژی که دارای عمر و توان زیادی هستند روی بیاورد و دانش خود را برای بهره برداری از آن ها گسترش دهد.
فن آوری، ساده، آلوده نشدن هوا و محیط زیست و از همه مهم تر ذخیره شدن سوخت های فسیلی برای آیندگان، یا تبدیل آن ها به مواد و مصنوعات پُر ارزش با استفاده از تکنیک پتروشیمی، از عمده دلایلی هستند که لزوم استفاده از انرژی خورشیدی را برای کشور ما آشکار می سازد. در متن پیش رو به بررسی وضعیت کنونی انرژی در ایران و جهان و آشنایی با برخی از راه های بهره گیری از انرژی خورشیدی می پردازیم.

وضعیت انرژی در ایران و جهان و لزوم توجه بیش تر به انرژی های تجدیدپذیر

انرژی را می توان به عنوان بنیاد و اساس زندگی اجتماعی معرفی کرد پس از افزایش قیمت نفت در سال 1973 کشورهای پیشرفته صنعتی مجبور شدند به مسئله ای انرژی به صورت جدی تری بنگرند و این دید پس از افزایش مجدد قیمت نفت بعد از انقلاب اسلامی ایران وسعت بیش تری یافت. این مسئله به عنوان بحران انرژی نام گرفت و سرآغاز تحقیقاتی در زمینه ی صرفه جویی و یا بهینه سازی مصرف انرژی گردید. مهم ترین نکته ای که برای مردم عادی در مورد صرفه جویی در انرژی مطرح می گردد این است که آیا این صرفه جویی تاثیری در استاندارد زندگی دارد و باعث کاهش سطح آسایش آن خواهد شد یا نه؟ جواب منفی است، زیرا این عمل باعث می شود که ضمن حفظ استاندارد زندگی و سطح تولید ناخالص ملی، میزان انرژی مصرفی کاهش یابد. درست است که مصرف انرژی باعث افزایش رفاه و استاندارد زندگی می شود، اما باید دقت نمود که آیا می توان همواره این رشد مصرف را حفظ نمود. با عنایت به رشد مصرف بالای 5 درصدی در ایران به راحتی می توان مشاهده کرد که هر 10 سال مصرف انرژی ما دو برابر می شود. با این روند و با توجه به افت فشار چاه های نفت و مشکلات حفاری، استخرج و سرمایه گذاری آیا می توان امیدوار بود که بعد از دو دهه بتوانیم نیازهای خود را مرتفع نماییم و آیا تولید ما پاسخگوی نیازهایمان خواهد بود؟ و اگر هم چنین باشد مازادی برای صدور نفت و به دست آوردن ارز خواهیم داشت؟ این در حالی است که موسسه مشاور اکلاریون طی تحقیقات خود داده هایی را گردآوری کرده و با کارشناسان مصاحبه هایی درباره ی آخرین تحولات بازار گرمایش خورشیدی و برق خورشیدی در چهارده کشور عضو اتحادیه ی اروپایی همراه با سوییس انجام داده است. ماریون شونهر یافته های خود درباره ی نیروی حرارتی خورشیدی در این بررسی را در گزارشی با عنوان "طلوع" ارائه می دهد. این گزارش نشان می دهد که این صنعت بدون برخورداری از پیشرفت مناسب، دستخوش تحولی بنیادنی نخواهد شد.
از سوی دیگر در گذشته توانمندی گردآوری های خورشیدی در اتحادیه ی اروپایی دست کم گرفته می شد. طبق سند موسوم به "ورق سبز"، گزارش عرضه ی انرژی در اتحادیه ی اروپایی چاپ سال 2000، مصرف انرژی در بخش ساختمان 40 درصد کل مصرف را تشکیل می دهد و آژانس بین المللی انرژی IEA می گوید 75 درصد انرژی مصرفی بخش ساختمان برای گرم کردن آب و فضا مورد استفاده قرار می گیرد. از سوی دیگر بنا به گزارش انرژی برای آینده ی منابع تجدیدپذیر انرژی چاپ 1997 هماهنگ با برگه ی سفید اتحادیه ی اروپایی سهم انرژی خورشیدی تا سال 2010 باید بیش از ده برابر شود و به رشد 18/1 درصدی برسد. به رغم این پیش زمینه، سیاست اتحادیه ی اروپایی و کمسیون اروپا اینک شاهد استفاده ی فشرده از انرژی حرارتی خورشیدی به عنوان بخشی مهم از تأمین نیاز گرمایش در آینده است. برای رسیدن به این هدف میانگین رشدی به میزان 35 درصد در سال مورد نیاز است و واضح است که تغییر شرایط سیاسی برای انرژی حرارتی خورشیدی جهت دستیابی به هدف سال 2010 پیش نیاز فوری است و سیاست تأمین مالی برای توسعه ی بازار سیستم های حرارتی خورشیدی نقش مهمی ایفا می کند. به خصوص که این سیستم ها بازاری نوین و جایگزین انواع سنتی خواهد بود که برای اشاعه ی آن باید امتیازهای مالی ویژه ای جهت نوسازی سیستم های گرمایشی و آب گرم در نظر گرفته شود. گفتنی است یارانه هایی برای خریداری سیستم های خورشیدی و امتیازهای مالیاتی در تمام کشورهای اتحادیه اروپایی به صورت استاندارد وجود دارد که در توسعه یافته ترین این بازارها نظیر آلمان و اتریش از ابزارهای مختلفی برای سطوح گوناگون استفاده می کنند و در مقابل کشورهای توسعه نیافته ای نیز وجود دارند که اغلب فاقد منابع مالی در سطح منطقه ای و محلی، و در این زمینه با مشکلاتی مواجه هستند.
گذشته از آنچه گفته شد و به رغم تفاوت در سیاست های تأمین مالی، روند فزاینده ی سیاست های تأمین مالی در اتحادیه ی اروپایی وجود دارد که از جمله می توان به کاهش مالیات ارزش افزوده ی سیستم های جدید نظیر طرح خورشیدی گرمایشی اروپا و یا طرح تامین مالی شده از سوی اتحادیه به نام SDARKEY MARK با هدف دستیابی به شبکه ی واحد اروپایی و یکپارچه سازی بازاریابی، آموزش و ارتقای کیفیت و استانداردهای فن آوری حرارت خورشیدی در دست اجرا قرار گرفته است.

سیستم های گرما خورشیدی

ساختمان ها به دو طریق قادر به تأمین نیاز حرارتی خود از خورشید می باشند:
انفعالی (PASSIVE) و فعال (ACTIVE).
یک سیستم گرم کننده انفعالی (غیرفعال) سییستمی است که در آن گرمایش ساختمان به طور طبیعی و با استفاده از عوامل طبیعی مثل خورشید انجام گ یرد. به این معنی که چنین سیستمی این امکان را فراهم می سازد که ساختمان بدون نیاز به انرژی فسیلی یا مصنوعی خارجی، و حداکثر با مصرف انرژی بسیار کمی کار کند.
روش های متعددی در زمینه ی استفاده از ان رژی خورشیدی به صورت غیرفعال وجود دارد که متداول ترین آن ها عبارتند از:
1- روش دریافت مستقیم 2- روش گلخانه ای (گرم خانه) 3- دیوار ترومب و دیوار آبی 4- استخر یا حوضچه روی بام 5- هواکش حرارتی (برج هوا)

کاربرد انرژی خورشیدی در ساختمان ها

1- روش دریافت مستقیم

پنجره ها، گل خانه، نورگیر سقفی که معمولاً جزئی از اجزای یک ساختمان محسوب می شوند، در طرح یک خانه ی خورشیدی کمک های موثری می نمایند. پنجره هایی که رو به آفتاب هستند انرژی حرارتی خورشید را به داخل ساختمان هدایت و از خروج آن در موقع تابش آفتاب جلوگیری می کنند. در صورتی که همین پنجره ها در روزهای ابری و شب ها، بیش تر از آن مقدار گرمایی را که کسب کرده اند، از دست می دهند. جهت جلوگیری از هدر رفتن حرارت در شب، می توان از عایق های حرارتی استفاده کرد. پنجره هایی که فاقد پرده و کرکره و دراپه و امثال آن ها باشند، بزرگ ترین منبع اتلاف حرارت در ساختمان خواهند بود. در پاره ای از ساختمان ها تلفات حرارتی و شیشه ها بین 20 تا 50 درصد از کل حرارت از دست رفته را تشکیل می دهد. بنابراین اگر آن ها را به وسیله ی پرده و کرکره مجهز نمایند، به عایق سازی شیشه ها و جلوگیری از تلفات حرارتی در ساعات بدون خورشید کمک خواهد شد.

2- روش گل خانه ای (گرم خانه)

گل خانه ای رو به آفتاب که در ارتباط با فضای داخلی ساختمان باشد، علاوه بر این که مثل یک گردآور خورشیدی برای کسب انرژی حرارتی خورشید کمک می کند، حرارت کسب شده در روز را برای شب ذخیره می نماید و می توان از آن برای گرم کردن سایر قسمت های ساختمان استفاده کرد. چون گل خانه در شب احتیاج به گرما ندارد از تمامی حرارت آن می توان استفاده کرد. به علاوه گل خانه یک گردآور زنده است که از فضای زندگی گل ها و گیاهان محافظت می کند و علاوه بر تهیه ی هوای گرم در زمستان، هوای تازه، رطوبت و خنکی لازم در تابستان را نیز تأمین می نماید.

3- دیوار ترومب و دیوار آبی

یک دیوار از مصالح ساختمانی که با رنگ تیره رنگ شده و از قسمت خارجی به وسیله ی شیشه یا پلاستیک پوشیده شده باشد، می تواند به عنوان جمع آور و ذخیره کننده ی گرمای خورشید در یک ساختمان مورد استفاده قرار گیرد. چنین دیواری قادر است در روزهای زمستان حرارت خورشید را در خود ذخیره کند و اگر این دیوار مستقیماً با فضای داخل ساختمان در ارتباط باشد، با تأخیر زمانی چند ساعته، حرارت دریافتی و ذخیره شده را در ساختمان توزیع می کند. اگر دیواره ساده باشد، روزها حرارت را از پنجره ها از خورشید دریافت و ذخیره می کند و شب ها در ساعات غیر آفتابی قسمتی از این حرارت را به داخل ساختمان هدایت، و هوا را گرم می کند و قسمتی نیز که به عنوان تلفات حرارتی از طریق پنجره ها می باشد، با صفحات عایق بندی پوشانیده شوند.
در صورتی که دیوار ذخیره کننده حرارت دادن دریچه هایی در بالا و پایین باشد در ایام روز، هوای گرمای بین پنجره و دیوار آب، با استفاده از حالت ترموسیفون از دریچه بالا وارد اطاق می شود و هوای سرد اطاق از دریچه ی پایین برای گرم شدن به طرف فضای گرم حرکت می کند. در شب نیز تبادل حرارت بین دیوار گرم و هوای اطاق برقرار می شود. حرکت هوا و انتقال گرما در ساختمان های خورشیدی انفعالی به صورت طبیعی و بدون استفاده از پنکه یا ونیلاتور صورت می گیرد، زیرا که سیالات در اثر گرم شدن سبک تر شده و به طرف بالا حرکت می کنن و جابه جایی هوا باعث انتقال حرارت می شود.

4- استخر یا حوض چه ی روی بام

استفاده از حوض چه یا استخر پشت بام برای گرمایش و سرمایش ساختمان ها یکی از روش های ساده و ارزان است. در این سیستم در روی پشت بام خانه ی خورشیدی یک کیسه ی پلاستیکی پُر از آب به ضخامت تقریبی 20 سامتی متر قرار داده می شود که بر روی فلز سیاه رنگی در پشت بام تعبیه می گردد و به این ترتیب یک سیستم ترکیبی از گرمایش برای زمستان و سرمایش برای تابستان به وجود می آید.
در این سیستم از روش های طبیعی، برای گرم کردن و سرد کردن ساختمان استفاده می شود. این سیستم برای شرایط اقلیمی گرم و خشک بسیار نامناسب است. بنابراین مسئله ی خنک کر دن ساختمان در تابستان خواسته اصلی طرح می باشد.

5- هواکش حرارتی (برج هوا)

گرمایش و تهویه ی ساختمان ها با جریان طبیعی هوا، می تواند طرح های متنوعی را در برداشته باشد و بر حسب موقعیت منطقه و عرض جغرافیایی و اقلیم گرم یا سرد، می توان ساختمان های خورشیدی مختلفی را طراحی نمود.
در مناطق گرم و خشک که اهمیت سرمایش ساختمان ها بیش از حد مورد توجه است، طراحی و تعبیه برج هوا (Wind Tower) برای تهویه ی هوای طبیعی ساختمان، می تواند بسیار مفید باشد.
شایان ذکر است مزایای اصلی این روش ها، سادگی آن هاست ولی عیب اصلی در این است که تأثیر حرارتی عناصر جمع آوری و ذخیره کننده به راحتی قابل کنترل نیست و ممکن است در ایام بعد ازظهر مقدار گرمای خورشیدی بیش تر از مورد احتیاج تولید و توزیع شود و باعث ناراحتی ساکنان گردد.

گرمایش خورشیدی فعال (مکانیکی) ACTIVE SOLAR HEATING

سیستم های خورشیدی فعال در آینده نزدیک احتمالاً تاثیر بیش تری از سیستم های غیر فعال بر صنایع تهویه ی مطبوع خواهد داشت، زیرا این سیستم ها را می توان به سرعت در میلیون ها خانه و اماکن تجاری به کار گرفت.
همان گونه که یک بویلر عنصری اساسی در سیستم های گرمایش محسوب می شود، کلکتور خورشیدی که خورشید منبع گرمایی آن است، عنصر اصلی در یک سیستم خورشیدی فعال است. در این میان اجزای مهم نوع کلکتور، سیستم ذخیره سازی و در پی آن یک سیستم مناسب توزیع گرماست. علاوه بر این سه بخش اصلی، باید یک منبع گرمایی کمکی جهت تأمین انرژی به سیستم گرمایشی در مواردی که انرژی خورشیدی نتواند نیاز گرمایی را برآورده سازد به کار می رود. همچنین پمپ ها، دمنده ها، ترموستات ها، شیرآلات، دمپرهای موتوردار و وسایل الکتریکی برای به کار انداختن و کنترل و بهره برداری از سیستم نیز وجود دارند.

کاربرد انرژی خورشیدی در ساختمان ها

سیستم های تهیه ی آب گرم خورشیدی برای مصرف

تولید آب گرم مصرفی ساختمان ها، از اقتصادی ترین روش های استفاده از انرژی خورشیدی است، بدون شک گرم کننده های ترموسیفونی بیش ترین استفاده را در تهیه و طرح آب گرم کن های خورشیدی عهده دار هستند. ساده ترین سیستم آب گرم کن خورشیدی از یک گردآور تخت و یک مخزن ذخیره تشکیل می شود که آب یا سیال عامل، به علت اختلاف درجه ی حرارت به طور طبیعی و با استفاده از عمل ترموسیفون در آن ها گردش می کند. شرایط لازم در نصب این آب گرم کن آن است که قسمت فوقانی گردآور پایین تر از قسمت تحتانی مخزن ذخیره قرار گیرد و حداقل درجه ی انحراف گردآور نسبت به سطح افق برای تحقق جریان ترموسیفون، در حدود 20 درجه رو به جنوب ضروری است. به منظور جلوگیری از تلفات حرارتی، گردآور متصل می شود و لوله ی دیگر نیز هدر بالایی را به قسمت فوقانی مخزن وصل می کند. آب سرد تغذیه کننده از قسمت پایین به مخزن ذخیره هدایت و آب گرم مصرفی نیز از بالاترین نقطه ی مخزن به طرف شیرهای مصرف لوله کشی می شود. به علت بسته بودن سیستم و جلوگیری از خطر انبساط حرارتی سیال، وجود یک مخزن انبساط و یا لوله ی انبساطی که به یک شیر اطمینان مجهز باشد در سیستم های آب گرم کن خورشیدی ضروری است.
سیستم مذکور با آب سرد پُر می شود و آب داخل لوله های گردآور، هنگامی که خورشید روی سطح گردآور می تابد به تدریج گرم می شود و به کندی به طرف مخزن ذخیره جریان می یابد. آب سرد مخزن نیز از طریق لوله ی دیگر به طرف قسمت پایین گردآور جریان می یابد و تا زمانی که تابش خورشیدی برای گرم کردن آب کفایت می کند، این عمل ادامه می یابد. توجه داشته باشید که مقطع گردآور نیز به طور جداگانه در شکل نمایش داده شده است.
در پایان یک روز آفتابی، آزمایش روی آب گرم کن فوق نشان داده است که مخزن در زمستان دارای آب 49 درجه ی سانتیگراد و در تابستان دمای آب به 74 درجه ی سانتیگراد رسیده است. در صورتی که سطح گردآور برابر با 1/5 الی 2 مترمربع باشد و ظرفیت مخزن بین 40 تا 60 گالن انتخاب شود، این آب گرم کن می تواند جواب گوی نیاز آب گرم مصرفی یک خانواده 3 الی 5 نفری باشد. در مورد استفاده از آب گرم کن های ترموسیفونی اقدامات احتیاطی ضروری می باشد، زیرا با وجود بالا بودن سطح مخزن ذخیره، امکان جریان معکوس سیال از مخزن به گردآور در شب های سرد وجود دارد. همچنین گردآورهایی که با پوششی از یک لایه ی شیشه ساخته شده باشند، امکان یخ زدن در هوای سرد وجود دارد که اقداماتی برای جلوگیری از این دو مورد باید صورت گیرد.
ذخیره سازی انرژی برای ساعاتی از شبانه روز که دسترسی به خورشید وجود ندارد، از ضرورت های سیستم های خورشیدی است. در آب گرم کن های خورشیدی از مخازن ذخیره ی آب گرم استفاده می شود و انرژی حرارتی را برای مصارف مختلف جمع آوری و ذخیره می کنند. مخازن ذخیره معمولاً برای ظرفیت یک تا دو روز مصرف آب گرم طراحی می شوند. درجه حرارت آب گرم برای مصرف در حمام حدود 40 تا 45 درجه و برای شست و شوی لباس به علت وجود مواد پاک کننده، معادل 60 درجه ی سانتیگراد مناسب است. مخزن ذخیره ی آب گرم را می توان به طور افقی و یا قائم نصب کرد.
معمولاً یک کویل الکتریکی برای مواقعی که انرژی خورشیدی به گردآور نمی رسد، جهت ایجاد حرارت در روی مخازن ذخیره ی آب گرم نصب می گردد. این سیستم باید مجهز به یک شیر فشارشکن نیز باشد.
آب گرم کن خورشیدی در حالت ترموسیفون (جریان طبیعی)، این محدودیت را دارد که مخزن ذخیره حتماً باید بالاتر از گردآور نصب شود. اما اگر به هر علت این امر امکان پذیر نباشد، می توان مخزن را در محل مناسب محل پایین تر از گردآور نصب نمود و برای جریان دادن آب بین گردآور و مخزن ذخیره از یک پمپ جریانی (سیرکولاتور) استفاده کرد. در این حالت سیستم آب گرم کن خورشیدی را سیستم اجباری می گویند. ناگفته نماند که پمپ و کنترل قطع و وصل آن، هزینه ی این نوع آب گرم کن را افزایش می دهد و علاوه بر آن، لزوم انرژی الکتریکی در محل، و افزایش هزینه های جاری، ترموستاتی است که با افزایش دمای آب گردآور، پمپ را به کار می اندازد و باعث جریان آب بین گردآور و مخزن ذخیره ی آب گرم کن خورشیدی می گردد.
معمولاً در سیستم های اجباری مخازن ذخیره ی آب گرم از نوع مخزن دو جداره و یا کویلی است. از مزایای این سیستم آن است که آب گرم کننده که در گردآور و جدار خارجی مخزن ذخیره گردش می کند، هرگز با آب گرم مصرفی مخلوط نمی شود و به راحتی می توان آب گرم کننده را آب خالص و یا سیال واسطه ی دیگری که دمای انجماد آن پایین است و گرمای ویژه ی بالایی دارد، انتخاب کرد. پمپ هایی که در این سیستم ها به کار گرفته می شوند باید قادر باشند سیال جریانی را در تمامی سیستم به جریان بیندازند.
در سیستم های باز قدرت پمپ برابر است با مجموع اصطکاک داخل لوله ها و اختلاف ارتفاع بین گردآور و مخزن ذخیره، در صورتی که در سیستم های بسته قدرت پمپ تنها برابر است با مجموعه ی اصطکاک داخلی لوله ها.
در بعضی از سیستم های آب گرم کن خورشیدی معمولاً از یک مخزن اضافی به نام مخزن اولیه (PREHEATER) استفاده می شود. در این آب گرم کن مخلوط ضد یخ و آب در مداری است که شامل جدار خارجی مخزن اولیه، پمپ، گردآور و منبع انبساط می باشد. آب سرد به قسمت پایین مخزن اولیه وارد، و آب گرم از قسمت بالا خارج می شود.
در قسمت خروجی آب گرم، شیر کنترلی وجود دارد و در صورتی که در درجه ی حرارت آب گرم خروجی بالاتر از 50 درجه ی سانتیگراد باشد. نسبت حجم مخزن اولیه به مخزن دوم قابل تغییر است. برای مثال، اگر تانک اولیه در حدود 300 تا 500 لیتر ظرفیت داشته باشد حجم تانک ثانویه در حدود 120 تا 200 لیتر خواهد بود که البته به سطح گردآور نیز بستگی خواهد داشت. به منظور ایجاد یک دبی یکنواخت و همگون در گردآوری معمولاً دو روش مرسوم است که به نام روش جریان معکوس و روش جریان موازی نامیده می شوند. در جریان معکوس مقاومت در گردآور سمت چپ کم تر است و بیش از 50 درصد دبی را حمل می کند، ولی در جریان موازی مقاومت ها در هر دو گردآور یکی است و لوله کشی بیش تری مورد نیاز است.
سیستم کنترل آب گرم کن ها توسط ترموستات مقایسه ای عمل می کند. به این ترتیب وقتی که اختلاف درجه حرارت بین گردآور و مخزن (TC-TS) در حدود 60 درجه ی سانتیگراد باشد ترموستات پمپ را روشن می کند و سیال جریان می یابد. پمپ تا زمانی کار می کند که (TC-TS) به حدود 2 درجه ی سانتیگراد برسد که در این حالت ترموستات پمپ را خاموش می کند.
آب گرم کن های نوع ترموسیفونی و پمپی با یک یا چند گردآور که دارای یک یا دو مخزن ذخیره باشند، هر یک کاربرد خاصی دارند و استفاده از سیستم های فوق بستگی کامل به شرایط محیط، محاسبات اقتصادی و سطح تکنولوژی موجود در منطقه خواهد داشت، ولی برای روستاهای دارای آفتاب مناسب، سیستم های ترموسیفونی با مخازن عایق شده توصیه می شوند.

راه کارهای ارائه شده به منظور اقتصادی کردن پروژه های انرژی خورشیدی

با توجه به نیاز روز افزون انرژی در کشورهای جهان و از جمله کشورمان، دست یافتن به روش های علمی، عملی، منطقی کردن کاربرد سیستم های خورشیدی، از نظر اقتصادی، روی آوردن به استفاده از این منابع بی پایان و موازات رشد جمعیت، ارائه ی برنامه ها و راه کارهای مناسب، لازم و ضروری به نظر می رسد. در زیر به بررسی و ارائه ی برخی از این راهکارها می پردازیم:
1- ارتقای سطح علمی و تحقیقاتی در زمینه ی انرژی های نو و به ویژه خورشیدی در دانشگاه ها و مراکز علمی و تولید فن آوری های لازم در این راستا.
2- اشاعه ی فرهنگ استفاده از انرژی های نو و از جمله خورشیدی، معرفی آن ها از طریق رسانه ها و ارائه ی الگوی مناسب در این زمینه ها.
3- در نظر گیری سیاست های تشویقی و مالی مناسب در این جهت از طرف دولت به منظور روی آوردن به استفاده از سیستم های گرمایش خورشیدی نظیر یارانه های مناسب و کارا.
4- ارائه ی تجهیزات رایگان گردآوری انرژی خورشیدی در مناطقی که ارائه ی خدمات گازرسانی و یا برق رسانی مقرون به صرفه نیست.
5- در نظر گیری بهای واقعی سوخت هایی از جمله گاز طبیعی و اختصاص یارانه آن به تحقیقات در جهت بهینه سازی کیفت، وسایل و تجهیزات در بخش انرژی های تجدیدپذیر و همچنین تجدیدناپذیر.
6- ایجاد و گسترش ساختارهای زیربنایی جهت افزایش تولید تجهیزات گردآوری انرژی خورشیدی و کاهش هزینه های تمام شده تولید این تجهیزات.
امید است با ارائه ی این راه کارها و در عین حال در نظر داشتن مزایای جانبی حاصل از استفاده این سیستم ها، که در بالا به آن ها اشاره شد، به تأمین سهمی از انرژی مورد نیاز کشور نایل آییم.