مهم‌ترین قسمت بخش طراحی تاسیسات مکانیکی
انتخاب صحیح سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی، مهم‌ترین قسمت بخش طراحی تاسیسات مکانیکی ساختمان است.
به‌طوری‌که اگر تمامی محاسبات دیگر از قبیل محاسبات بار ساختمان، لوله‌کشی‌ها و غیره به درستی انجام شده باشند ولی در نهایت دستگاه‌های سرمایشی و گرمایشی به طرز درستی انتخاب نشوند کل تاسیسات مکانیکی ساختمان تحت‌الشعاع قرار گرفته و نتیجه مورد نظر به‌دست نخواهد آمد. به‌طور‌کلی منظور از انتخاب صحیح یک سیستم در نظر گرفتن دو جنبه فنی و اقتصادی آن است.
بدین مفهوم که یک انتخاب صحیح انتخابی خواهد بود که علاوه بر لحاظ کردن جنبه‌های اقتصادی در آن بتواند به جهت فنی و تکنیکی نیز پاسخگوی نیازهای ساختمان باشد. به‌عنوان مثال سیستم‌های سرمایش تبخیری جهت ایجاد درجه حرارت‌های پایین مناسب نیستند و یا ممکن است دستگاهی از قبیل پکیج هوایی انبساط مستقیم به جهت بار سرمایشی به درستی انتخاب شده باشند، ولی به جهت مقدار هوادهی دارای مشکل باشد. در این صورت نخواهد توانست نیازهای ساختمان را برآورد نماید.
بنابراین برای یک انتخاب صحیح باید پارامترهای مختلفی مورد توجه قرار گیرد.
در این قسمت انتخاب صحیح سیستم‌های کمپرسوری تولید برودت نظیر چیلرها و پکیج‌ها بیشتر مورد نظر هستند. برای انتخاب درست این سیستم‌ها باید به دو مفهوم زیر توجه شود:
1- منظور از بار سرمایشی واقعی، باری است که از اجزای مختلف ساختمان نظیر جدارهای خارجی، نفوذ هوا، منابع داخلی و غیره ایجاد می‌شود.
2- منظور از بار سرمایشی اسمی (Nominal)، ظرفیت اسمی دستگاه است؛ به‌طوری‌که بتواند پاسخگوی مقدار بار واقعی ساختمان باشد.
بنابراین همواره بار اسمی (ظرفیت دستگاه) از بار واقعی (بار ساختمان) بیشتر خواهد بود، ولی نکته این است که چه مقدار بیشتر؟
در واقع طراح باید بتواند با محاسبه مقدار بار ساختمان، ظرفیت اسمی دستگاه را به‌گونه‌ای انتخاب نماید که توانایی پاسخگویی نیاز سرمایشی ساختمان را داشته باشد و از آن‌جا که بار سرمایشی یک کمیت متغیر با زمان است دستگاه انتخاب شده باید در هر زمان نیاز واقعی ساختمان را برطرف سازد.
انتخاب دستگاه بزرگتر موجب کاهش عمر دستگاه شده و هزینه‌های اولیه و جاری آن را نیز خواهد افزود. از طرف دیگر انتخاب دستگاه کوچکتر باعث می‌شود دستگاه هنگامی که ساختمان بیشترين بار سرمایشی را دارد، توانایی تامین این بار را نداشته باشد. عواملی که باید در نظر گرفته شوند تا با داشتن بار واقعی ساختمان، ظرفیت اسمی دستگاه را به‌دست آورد، عبارتند از:
1- اصطکاک‌هایی که به واسطه لوله‌کشی انجام شده در دستگاه و یا عایق نامناسب آن ایجاد می‌شود.
2- کیفیت ساخت دستگاه و مواد مصرفی در ساخت آن.
3- مقدار درجه حرارت سوپرهیت مبرد بعد از اوپراتور و در ورود به کمپرسور.
4- مقدار درجه حرارت سابکول مبرد بعد از کندانسور و در ورود به شیر انبساط.
دو عامل آخر در تعیین ظرفیت دستگاه بسیار مهم‌اند. معمولا روند انتخاب یک دستگاه به این گونه است که طراح پس از محاسبه بار سرمایشی (بار واقعی) به کاتالوگ سازنده مورد نظر مراجعه نموده و ظرفیت دستگاه را انتخاب می‌نماید. در کاتالوگ‌های سازندگان برای انتخاب دستگاه‌ها معمولاً سه پارامتر زیر وجود دارد:
1- درجه حرارت طرح خارج که کندانسور هوایی دستگاه باید در آن کار کند.
2- درجه حرارت مورد نظر برای طرح داخل که باید توسط دستگاه تامین شود.
3- ظرفیت دستگاه در شرایط فوق.
