معایب از منظر مهندسی باید به این نکته اشاره کرد که سیال مورد استفاده در نیروگاههای زمین گرمایی دارای خاصیت خورندگی در فلزات است و از جهت دیگر پایین بودن دمای سیال (نسبت به سیال در بقیه نیروگاههای حرارتی) در طول مسیر انتقال سیال موجب افزایش این خاصیت خورندگی میشود. بر طبق اصول ترمودینامیک پایین بودن دمای سیال همچنین موجب محدود شدن بهرهوری نیروگاه میشود. بیشتر انرژی گرمایی استخراج شده تلف میشود اما حرارت پایین خروجی نیروگاه را میتوان در مکانهای مختلف مانند گلخانهها، خشک کردن الوار و یا گرم کردن فضاهای داخلی به کار گرفت.نگرانیهای طبیعی مختلفی پیرامون ساخت نیروگاههای زمین گرمایی وجود دارد که مهمترین آن کاهش پایداری زمین در مناطق اطراف محل ساخت نیروگاه است این عیب در نیروگاههای زمین گرمایی پیشرفته به علت تزریق آب در بین سنگهایی که قبلا با آب تماس نداشتهاند بیشتر ایجاد میشود. این تاثیر به دلیل تزریق آب در زمین به وجود میآید. بخار بازگشته از زمین ترکیباتی مانند کربن دی اکسید، گوگرد و... را به همراه خواد داشت؛ با این حال میزان گازهای آزاد شده حدود ۵٪ مواد منتشر شده به وسیله نیروگاهی فسیلی با همین ظرفیت است. نیروگاههای زمین گرمایی میتوانند با نصب یک سیستم کنترل کننده مواد منتشر شده میزان انتشار کربن دی اکسید را به کمتر از ۰٫۱٪ برسانند. آب خارج شده از زمین همچنین حاوی میزان اندکی از عناصر خطرناک مانند جیوه، آرسنیک، آنتیمون و... نیز خواهد بود. در این حالت دفع این آبها به رودخانههای یا دریا میتواند خطرات زیست محیطی را به همراه داشته باشد.گرچه محلهای مستعد برای استخراج انرژی زمین گرمایی میتوانند تا چندین دهه انرژی گرمایی را تامین کنند ولی سرانجام گرمای استخراجی تمام خواهد شد. برخی این سرد شدن زمین در محل استخراج انرژی را دلیلی بر تجدیدناشدنی بودن این انرژی تفسیر میکنند. برای مثال دومین نیروگاه زمین گرمایی جهان از نظر قدمت درWairakei با مشکل کاهش تولید روبهرو شدهاست. با این حال به نظر میرسد که این محلها میتوانند در طول زمان گرمای خود را بازیابند. بر طبق یک تخمین پتانسیل سایت زمین گرمایی واقع در ایسلند انرژی معادل ۱۵۰۰ تراوات یا ۱۵ تراوات در طول صد سال خواهد بود حال آنکه کل تولید برق زمین گرمایی از این سایت در حال حاضر ۱٫۳تراوات در سال است.
علاقه مندي ها (Bookmarks)