-مراکز کارآموزی ماده 107- در اجرای اهداف قانون اساسی و به منظور اشتغال مولد و مستمر جویندگان کار و نیز بالا بردن دانش فنی کارگران، وزارت کار و امور اجتماعی مکلف است امکانات آموزشی لازم را فراهم سازد .
تبصره – وزارتخانه ها و سازمانهای ذینفع موظف به همکاریهای لازم با وزارت کار و امور اجتماعی می باشند.

ماده 108- وزارت کار و امور اجتماعی موظف است برحسب نیاز و با توجه به استقرار نوع صنعت موجود در نقاط مختلف کشور برای ایجاد و توسعه مراکز کارآموزی ذیل در سطوح مختلف مهارت اقدام نماید:
الف- مراکز کارآموزی برای آموزش کارگران وکارجویان غیرماهر
ب- مراکز کارآموزی تکمیل مهارت و تخصصهای موردی برای بازآموزی، ارتقاء مهارت وتعلیم تخصصهای پیشرفته به کارگران و کارجویان نیمه ماهر، ماهر و مربیان آموزش حرفه ای
ج- مراکز تربیت مربی برای آموزش مربیان مراکز کارآموزی
د- مراکز کارآموزی خاص معلولین و جانبازان با همکاری وزارتخانه ها و سازمانهای ذیربط ( مانند وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، بنیاد شهید، بنیاد جانبازان و ...)

ماده 109- مراکز آموزش مذکور درماده 108 این قانون از نظر مالی و اداری با رعایت قانون محاسبات عمومی به طور مستقل زیر نظر وزارت کار و امور اجتماعی اداره خواهند شد.
ماده 110-واحدهای صنعتی ، تولیدی و خدماتی به منظور مشارکت در امر آموزش کارگر ماهر و نیمه ماهر مورد نیاز خویش مکلفند نسبت به ایجاد مراکز کارآموزی جوار کارگاه ویا بین کارگاهی، همکاریهای لازم را با وزارت کار و امور اجتماعی بعمل آورند.
تبصره 1- وزارت کار و امور اجتماعی، استاندارها و جزوات مربوط به امر آموزش در مراکز کارآموزی جوار کارگاه و بین کارگاهی را تهیه و در مورد تعلیم و تامین مربیان مراکز مزبور اقدام می نماید.
تبصره 2- دستورالعملها و مقررات مربوط به ایجاد مراکز کارآموزی جوار کارگاه وبین کارگاهی بر حسب مورد به پیشنهاد وزیر کار و امور اجتماعی به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

ماده 111-علاوه بر تشکیل مراکز کارآموزی توسط وزارت کار و اجتماعی، آموزشگاه فنی وحرفه ای آزاد نیز بمنظور آموزش صنعت یا حرفه معین، به وسیله اشخاص حقیقی یا حقوقی، با کسب پروانه از وزارت کار و امور اجتماعی تاسیس می شود.
تبصره – آئین نامه مربوط به تشخیص صلاحیت فنی وموسسات کارآموزی آزاد و صلاحیت مسئول و مربیان و نیز نحوه نظارت وزارت کار وا موراجتماعی بر این موسسات با پیشنهاد وزیر کار و امور اجتماعی به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

2- کارآموز و قرارداد کارآموزی
ماده 112- از لحاظ مقررات این قانون، کارآموز به افراد ذیل اطلاق می شود:
الف- کسانی که فقط برای فراگرفتن حرفه خاص، بازآموزی یا ارتقاء مهارت برای مدت معین درمراکز کارآموزی و یا آموزشگاههای آزاد آموزش می بینند.
ب- افرادی که به موجب قرارداد کارآموزی به منظور فرا گرفتن حرفه ای خاص، برای مدت معین که زاید برسه سال نباشد، درکارگاهی معین به کارآموزی توام با کار اشتغال دارند، مشروط برآنکه سن آنها از 15 سال کمتر نبوده و از 18 سال تمام بیشتر نباشد.
تبصره 1- کارآموزان بند الف ممکن است کارگرانی باشند که مطابق توافق کتبی منعقده با کارفرما به مراکز کارآموزی معرفی می شوند و یا داوطلبانی باشند که شاغل نیستند و راسا به مراکز کارآموزی مراجعه می نمایند.
تبصره 2- دستورالعملهای مربوط به شرایط پذیرش، حقوق وتکالیف دوره کارآموزی داوطلبان مذکور دربند «ب»با پیشنهاد شورایعالی کار، به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی می رسد.

ماده 113-کارگران شاغلی که مطابق تبصره یک ماده 112 برای کارآموزی دریکی از مراکز کارآموزی پذیرفته می شوند، ازحقوق زیر برخودار خواهند بود:
 الف- رابطه استخدامی کارگر درمدت کارآموزی قطع نمی شود واین مدت از هر لحاظ جزء سوابق کارگر محسوب می شود.
 ب – مزد کارگر درمدت کارآموزی از مزد ثابت ویا مزد مبنا کمتر نخواهد بود.
 ج- مزایای غیرنقدی، کمکها و فوق العاده هائیکه برای جبران هزینه زندگی و مسئولیتهای خانوادگی به کارگر پرداخت دردوره کارآموزی کماکان پرداخت خواهد شد.
چنانچه کارفرما قبل از پایان مدت، بدون دلیل موجه مانع ادامه کارآموزی شود و از این طریق خسارتی به کارگر وارد گردد، کارگر می تواند به مراجع حل اختلاف مندرج در این قانون مراجعه و مطالبه خسارت نماید.

ماده 114-کارگری که مطابق تبصره(1) ماده112 برای کارآموزی دریکی از مراکز کارآموزی پذیرفته می شود مکلف است:
الف- تا پایان مدت مقرر به کارآموزی بپردازد و به طور منظم دربرنامه های کارآموزی شرکت نموده و مقررات و آئین نامه های واحد آموزشی را مراعات نماید و دوره کارآموزی را با موفقیت به پایان برساند.
ب- پس ازطی دوره کارآموزی، حداقل دو برابر مدت کارآموزی درهمان کارگاه به کار اشتغال ورزد.
تبصره – درصورتیکـــه کارآموز پس از اتمــام کارآموزی حاضر به ادامه کار درکارگاه نباشد، کارفرما می تواند برای مطالعه خسارت مندرج در قرارداد کارآموزی به مراجع حل اختلاف موضوع این قانون مراجعه و تقاضای دریافت خسارت نماید.

ماده 115 – کارآموزان مذکور دربند «ب» ماده 112، تابع مقررات مربوط به کارگران نوجوان مذکور در مواد 79 الی 84 این قانون خواهند بود ولی ساعت کار آنان از شش ساعت در روز تجاوز نخواهد کرد.

ماده 116- قرارداد کارآموزی علاوه بر مشخصات طرفین باید حاوی مطالب ذیل باشد:
الف- تعهدات طرفین
ب– سن کارآموز
ج- مزد کارآموز
د- محل کارآموزی
هـ - حرفه یا شغلی که طبق استاندارد مصوب، تعلیم داده خواهد شد.
و – شرایط فسخ قرارداد ( درصورت لزوم )
ز- هر نوع شرط دیگری که طرفین در حدود مقررات قانونی ذکر آنرا در قرارداد لازم بدانند.

ماده 117-کارآموزی توام با کارنوجوانان تا سن 18 سال تمام(موضوع ماده 80 این قانون) درصورتی مجاز است که ازحدود توانائی آنان خارج نبوده و برای سلامت و رشد جسمی و روحی آنان مضر نباشد.

ماده 118- مراکز کارآموزی موظفند برای آموزش کارآموز، وسائل و تجهیزات کافی را مطابق استاندارهای آموزشی وزارت کار واموراجتماعی در دسترسی وی قرار دهند و به طور منظم وکامل، حرفه مورد نظر را به او بیاموزند. همچنین مراکز مذکور باید برای تامین سلامت و ایمنی کارآموز درمحیط کارآموزی امکانات لازم را فراهم آورند.