بزرگ کردن سینه یکی از شایع ترین اعمال جراحی زیبایی مورد در خواست بانوان است. این فرایند شامل عمل جراحی است که مواد و پروتز های مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد .
برآورد ها و حدس ها حاکی از آن است که بیش از سه میلیون زن در سراسر دنیا در 35 سال اخیر پروتز سینه گذاشته اند و هر سال دهها هزار زن می خواهند که تحت این عمل جراحی قرار گیرند .بسیاری از زنان تصور می کنند که انجام عمل بزرگ کردن سینه باعث بهبود و بهتر شدن اندازه و شکل سینه ی آنها می شود؛ چون بر این باورند که سینه هایشان بسیار کوچک و اندازه یا شکل آن نا موزون ، نا متوازن و یا غیر جذاب است . بعضی از زنان سینه هایی دارند که کاملا رشد نکرده اند یا بعد از حاملگی با تغییر وزن یا پیر شدن به میزان قابل توجهی اندازه و شکلش را از دست داده و تغییر کرده اند .

تصمیمی که برای انجام عمل بزرگ نمودن سینه گرفته می شود باید کاملا شخصی و آگاهانه باشد و نباید صرفا برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود.مثل هر عمل جراحی زیبایی دیگر، عمل بزرگ کردن سینه هیچ کدام از مشکلات اصلی زندگی را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و شکل ظاهری بیمار کمک کند.تمام فواید بالقوه مورد بحث قرار گرفته و در زمان مشاوره مورد بررسی قرار می گیرند.

امروزه زنی که می خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد، بدین طریق می تواند نمای ظاهری و نتیجه مورد نظر را بدست آورد .

بعضی از این حق انتخاب ها عبارتند از :نوع، اندازه، محل قرارگیری و برش ایجاد شده و همچنین جهت جاگذاری پروتز سینه.مشخصا برای هر انتخاب ، فواید و مضراتی وجود دارد. به هر حال اگر به مراجعه کننده اطلاعات مناسبی داده شود او می تواند تصمیم بگیرد که کدام روش مناسب او می باشد.


اطلاعات اصلی و اساسی در مورد پروتز ها سینه

مهم است که بدانیم پوسته ی خارجی یا پوشش تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است .اگرچه، ماده ی پر کننده ی موجود می تواند متفاوت و از مواد مختلف باشد که این مواد عبارتند از : آب نمک، ژل سیلیکون خالص که خود به دو دسته ی ژل ساده یا ژل منسجم (همبسته) تقسیم می شود . ژل شکر و نمک (هیدروژلی) و روغن سویا(تری لوسنت) که اخیرا کشف شده اند فعلا تا بررسی های بیشتر در مورد ایمنی آنها، مورد استفاده قرار نمی گیرند.

ژل سیلیکونی فعلا رایج ترین نوع مورد استفاده می باشد. در اروپا نمودارهای فعلی توزیع فروش [70%سیلیکون، 15% آب نمک، 15%برای پر کننده های دیگر مثل هیدروژن و روغن های سویا] را نشان می دهند.چون ژل سیلیکونی از سال 1963در دسترس می باشد بنابر این جراح ها بیش از 35 سال است که در مورد این نوع پروتز تجربه دارندو این زمان استفاده بیش از هر نوع دیگری می باشد . در طی سال ها تغییرات و پیشرفت هایی ایجاد شده که پوشش های سطحی از موادی با فرمولاسیون جدید تر ساخته شده اند و این پوشش ها طوری طراحی شده اند که "خونریزی" و انتشار مقادیر بسیار کم ژل پر کننده را به حداقل می رسانند .

جالب توجه اینکه پروتز ژل سیلیکون استاندارد، به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیکون بیش از انواع پروتزها احساس سینه طبیعی را ایحاد می کند.

مختصر اطلاعاتی در مورد سیلیکون

بدون شک بسیاری از خانم ها در مورد این نوع عمل جراحی داستان های ترسناکی شنیده اند ، ازجمله مسمومیت زایی سیلیکون ، بیماری های مربوط به بافت . در نتیجه در مورد عمل بزرگ کردن سینه در هشت سال اخیر تبلیغات مخالفی دریافت شده است مخصوصا به واسطه عملکرد غیر مسئولانه ی رسانه ها که بدین طریق علی رغم حقایق موجود، ادعاهایی در مورد ایمنی سیلیکون شده است . بدون شک، بیشتر این داستان ها بعد از این که FDA - مدیریت غذا و دارو در امریکا- در ژانویه ی1992 استفاده از پروتزهای سیلیکونی را قدغن کرد بوده است .

FDA به این نتیجه رسیده بود که "هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلسکون که پروتزها با آن پر می شوند ایمنی ندارند، اما مدارک برای اثبات ایمنی آن کم و ناکافی است." موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی بر ضد تولید کنندگان پروتزهای سیلسکونی بود. این دعوی از طرف زنانی مطرح شده بود که از پروتز استفاده می کردند و نشانه ها و علائم زیادی از بیماری ای که " بیماری خود ایمنی مربوط به سیلسکون" نامیده شده است را دارا بودند. در حقیقت بررسی مدارک دادگاه در آمریکا نشان داد که بیش از 216 نشانه ی جداگانه در ارتباط با شیوه های پر کردن ژل به ثبت رسیده است این تعداد تنوع نشانه مجزا در هیچ بیماری دیگری دیده نشده است !

از این زمان به بعد فعالیت ، بحث و گفتگوهای قراوانی درمجامع پزشکی انجام شد تا ایمنی و یا خطرناک بودن ژل های سیلیکونی را اثبات کنند. برای این کار مقدار زایدی اظهاریه و بیانیه منتشر شد و نتایج زیادی گرفته شد . به طور خلاصه بعضی از آنها عبارتند از :

1)در ژانویه 1992مسوولین بهداشت به جراحان و پزشکان اطلاع داند که دپارتمان بهداشت احساس می کند که هیچ دلیلی برای عدم استفاده از پروتز به خاطر هراس و ترس ها موجود در امریکا وجود ندارد !

2) در آوریل 1994 یک کمیته متخصص که توسط دپارتمان بهداشت تعیین شده بود، به این نتیجه رسید که هیچ مدرک علمی در مورد ارتباط پروتز های سیلسکونی با بیماری خود ایمن یا بیماری بافت همبند وجود ندارد.

3) ادعاهایی وجود دارد که سیلیکون کلا باعث ایجاد یک سندرم جدید می شود. این ادعاها براساس گزارشهای موردی است و بنابر این نوع مطالعاتی برای اثبات این ادعاها وجود ندارد. در پاسخ به این ادعا ، کالج روماتولوژی امریکا در اکتبر 1995 بیانیه ای بر اساس مطالعات تحقیقاتی روی بیشتر 78000زن منتشر کرد . بیانیه به این صورت بود که سیلیکون بیماران را در معرض هیچ خطر اضافی در مورد بافت همبندی یا بیماری روماتیسمی قرار نمی دهد و هیچ دلیلی برای منصرف کردن افراد از این عمل جراحی به خاطر ابتلا یا وخیم تر شدن یک بیماری و نگرانی از بیماری های بافت جود ندارد .

4)حداقل 29 مورد مطالعه و مقاله در سالهای اخیر در سراسر دنیا به چاپ رسیده است که بیشتر از 200000 زن در این مطالعات مورد بررسی قرار گرفته اند و در هیچکدام از آنها رابطه ای بین بیماری موسوم به "بیماری خود ایمن سیلیکون " و پروتز دیده نشده است .

5)کشف سیلیکون در مایعات بدن باید بصورت علمی و بصورت پرسپکتیو مورد بررسی قرار بگیرد، سیلیکون به میزان زیادی در محیط اطراف ما و در بدن بیشتر مردم وجود دارد . تماس و ارتباط ما با سیلیکون در طول زندگیمان زیاد است و سیلیکون به طور گسترده در داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون بعنوان یک لابریکنت در هر نوع سوزن یک بار مصرف، سرنگ و لوله های درون سیاهرگی مورد استفاده قرار می گیرد .

سیلیکون در روژ لب ها، لوسیون ها برنزگی، فرایند های تولید غذا، کرم های پوست، اسپری مو و لوازم آرایشی کاربرد دارند. در بیش از 1000محصول دارویی از سیلیکون بعنوان یک جزء سازنده یاد می شود و حتی در فرایند تولید دریچه های مصنوعی قلب، مفاصل و دستگاه تنظیم ضربان قلب مورد استفاده می گیرد.

6) در جولای 1998،دپارتمان بهداشت به دنبال بررسی ها و مطالعات کمیته ی تشکیل شده برای بررسی ایمنی پروتزهای سیلیکونی، یافته ها و نتایج خود را منتشر کرد. این کمیته که بیشتر از دانشمندان و استادان دانشگاه تشکیل شده بود به این نتیجه رسید که هیچ مدرک علمی در مورد ارتباط پروتزهای سیلیکونی با این بیماری وجود ندارد. (گزارش 36 صفحه ای کامل ان را می توانید از روی اینترنت دریافت کنید.

با توجه به این بیانیه، باید قبول کرد که شاید بعضی از زنان که عمل جراحی بزرگ کردن سینه داشته اند، در آینده دچار ناراحتی خود ایمنی یا بافت همبندی بشوند .چون این بیماری ها نسبتا در میان مردم متداول و رایج می باشند.مساله این است : بدون توجه به اینکه آیا آنها عمل پروتز گذاری سینه داشته اند یا خیر ، آیا ممکن نیست که به هر حال دچار این بیماری ها شوند ؟

این نوع سؤالات فقط با تجزیه تحلیل آماری دقیق قابل پاسخ دادن است. سپس اگر مشخص شد که گروهی از زنان که عمل پروتزگذاری سینه ی سیلیکونی داشته اند، تعداد بیشترشان دچار بیماری های خود ایمنی هستند؛ شاید بتوان یک ارتباط موقتی و اتفاقی بین این موارد پیدا کرد .

در این لحظه بعد از بررسی تمام اطلاعات و داده های مربوطه، باید بگوییم هیچ مدرک علمی و قاطعی وجود ندارد که نشان دهد مواد سیلیکونی موجود در پروتزهای سینه خطر بیماریهای بافت های همبندی یا سرطان سینه را افزایش می دهد.

چه جایگزین هایی برای ژل سیلیکونی وجود دارد ؟

پروتز تری لوسنت (روغن سویا):

دلیل اصلی ساخت پروتز تری لوسنت ایجاد یک محصول رادیولوسنت (نامرئی برای اشعه ی ایکس)بوده است . این محصول اجازه میدهد که بافت سینه با ماموگرافی به خوبی دیده شود .پروتز تری لوسنت با روغن سویای تری گلیسیریدی، غیر سیلیکونی تصفیه شده پر شده اند ؛ این روغن اجازه می دهد که اشعه ی ایکس به داخل پروتز بهتر نفوذ کند .

با اینکه ، این نوع پروتز بافت سینه را کمتر محو و نامشخص می کند ولی شخص باید کسی را که کار رادیوگرافی را انجام می دهد از نوع سینه اش مطلع کند.اشکال مهمی که در رابطه با پروتزهای تری لوسنتی وجود دارد پدیده ی چروک خوردن پوست است. چون ماده ی پر کننده ی سینه ها ی تری لوسنتی مایع می باشد، بعضی چین خوردگی های پوسته و پوشش سینه مشاهده شده است .در بیمارانی که بافت سینه هایشان لطیف و نازک است این چروک ها به راحتی قابل رؤیت و محسوس خواهند بود. چون سینه های پر شده با آب نمک تقریبا 30 برابر ویسکوزتیه ی کمتری نسبت به سینه های پر شده با تری لوسنت دارند، این مشکل در این سینه ها بیشتر رخ می دهد، از طرف دیگر سینه های پر شده با ژل سیلیکونی چون ترکیب ضخام تری دارند، این مشکل کمتر رخ می دهد.

از سال 1993آزمایش این پروتز در انگلستانآغاز شد. به طور کلی حدود( 5000 )زن دارای پروتز سینه ی تری لوسنتی هستند. اگرچه در هفتم مارس 1999، دپارتمان بهداشت به پزشکان توصیه کرد که تا اطلاع ثانوی از گذاشتن پروتز های تری لوسنتی خودداری کنند.در 6 جون 2000، آژانس روشهای پزشکی اطلاعیه ای منتشر کرد که به زنانی که پروتز های تری لوسنتی داشتند توصیه می کرد آن ها را بر دارند. زیرا حدس زده می شد که پر کننده ای که در پروتزهای تری لوسنتی قرار دارند ممکن است موادی تولید کنند که مضر باشد و به سلامتی بدن صدمه بزنند. در نتیجه، تحقیقات و بررسی های بیشتری مورد نیاز می باشد.


پروتز هیدروژلی

این آخرین نوع پروتزهای سینه می باشد که بدنبال بررسی ها و پژوهش ها برای پیدا کردن یک ماده ی پر کننده ای که در صورت پاره شدن و تراوش از پوسته و پوشش بی خطر باشد ساخته و تولید شد. این نوع ماده ی پر کننده، از ژل، شکر و آب نمک ساخته شده است . اگرچه از نظر حسی شبیه به پروتزهای از نوع سیلیکونی می باشد معهذا سینه های هیدروژلی وقتی لمس می شوند کمی محکمتر و سفت تر هستند. بعلاوه این ژل نسبت به حالت نرم سینه های سیلیکونی، گاهی کمی بر جسته تر هستند.

اگرچه چین و چروک خوردن پوست در هیدروژل نسبت به سینه های پر شده با تری لوسنت و آب نمک احتمالا کمی کمتر است ولی احتمال آن بیش از ژل های سیلیکونی است .متأسفانه مانند پروتز تری لوسنت، به خاطرعدم مطالعات و اطلاعات طولانی مدت ، آژانس روشهای پزشکی از دسامبر 2000 تصمیم گرفت کاشتن این نوع سینه ها را تا مطالعات بیشتر متوقف کند.


آیا اشکال و قوام پروتز متفاوت است؟

اشکال و انواع مختلفی از پرکننده های ژلی پروتز وجود دارد. به طور معمول، اکثر پروتز های سینه گرد هستند. اگر از روبرو به آن ها نگاه کنیم آن ها مدور هستند و نیم نمای (پروفایل)آن بصورت نیمه ی ماه می باشد. قوام اکثر سینه های گرد معمولا نیمه سیال بوده و بیشتر شبیه به یک ژل زخیم می باشند.

اخیرا یک ژل سیلیکونی جدیدتر و منسجم ساخته شده است که معروف به پروتزهای شکل دار یا اشکی هستند .چون ترکیب این ژل سفت می باشد، درمقایسه با ژلهای سیال تر پروتزهای گرد، شکلی به خود می گیرد که مشابه سینه های طبیعی می باشد.این نوع سینه ها به جای اینکه پهن یاشند کمی بلندتر هستند و در قسمت پایین پرتر می باشند. آن ها تمایل دارند که از دیواره بالایی قفسه ی سینه به بالای خود سینه (پستان) گذار هموارتری داشته باشند. بنابر این به طور کلی آن ها کمی شکل طبیعی تری دارند، اگر چه این حالت بستگی به شکل اولیهای دارد که با آن شروع شده است .در مقایسه، پروتز های گرد به سینه ها، ظاهری مدورتر و گردتر می دهند.

بعلاوه به خاطر ترکیب ژلی زخیم تراین پروتز با، ایجاد هر نوع شکاف یا پارگی پوسته و پوشش، تراوش ماده به بیرون رخ نمی دهد؛ درست مثل ژل های سیلیکونی استاندارد. مضرات آن به این صورت است که همه افراد نمی توانند از این نوع بخصوص از پروتز ها استفاده کنند. یک نقطه ضعف دیگر آن این است که آن ها اساسا نسبت به پروتز های سیلیکونی استاندارد گران قیمت تر هستند.

پروتز های اشکی در هنگام لمس کمی سفت تر هستند، لبه ها و کناده های سینه را قابل لمس تر و محسوس تر می کنند و گزارشهایی نیز وجود دارد که این پروتز ها با از دست دادن شکلشان از جای خود خارج می شوند. اگر چه، اخیرا یک نوع پروتز سیلیکونی منسجم گرد نیز تولید شده است که وقتی پوسته و پوشش پروتز کهنه و فرسوده و یا پاره شود، تراوش مواد درون آن رخ نمی دهد.مزیت دیگر آن نسبت به پروتز های اشکی که قبلادر مورد آن ها صحبت شده است این است که پروتزهای منسجم گرد شمل خود را از دست نمی دهند.


چگونه من می توانم بهترین اندازه را انتخاب کنم؟

پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و برای هر فردی ممکن است که به راحتی اندازه دلخواه را انتخاب کند. بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندهاشان اندازه ی پروتز سینه را مشخص می کنند.همانطور که می توانید تصور کنید، پروتز سینه با اندازه های مختلف در زمان مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند. رمز انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این سینه به طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد و با خواست شما یکی باشد. در هنگام مشاوره دکتر اندازه های سینه و قفسه ی سینه ی شما را می گیرد تا اندازه مناسب شما را بدست آورد. بعلاوه با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه تصور می کند و در نظر می گیرد.

مهم است بدانید که نهایتا عامل محدود کننده در انتخاب اندازه ی سینه فضای در دسترس در زیر سینه ی شماست . به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز افزایش می یابد،به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابر این اگر شما پروتزی را انتخاب کنید که بیش از اندازه بزرگ است ، لبه ها و کناره های آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی اصلی بیرون بزند و به طور بالقوه حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد. این حالت برای بیشتر مردم غیر مطلوب است. بعلاوه امکان چروک ، چین خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش مییابند. چون بیشتر زنان نقطه نظرات واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند دارند؛ بنابر این بسیار کم پیش می آید که جراحی نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.


آیا گذاشتن پروتز سینه باعث ایجاد سرطان سینه می شود؟

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد پروتز های سینه در انسان ایجاد سرطان می کنند . بر عکس مطالعات اخیر نشان داده اند که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی ( 30 %) کمتر دچار سرطان سینه می شوند.


آیا بزرگ کردن سینه روی روشهای تشخیص سرطان سینه تأثیر دارد ؟

شاید مهمترین موضوع در مورد پروتز های سینه امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتزسیلیکون و یا پر شده با آب نمک می باشد. هر دوی این ماده ها حاجب هستند(اشعه و پرتو ها را از خود عبور نمی دهند)، به این معنی که مانع دیدن بافت اصلی سینه در درجات مختلف مامو گرافی می شوند.

اگرچه تکنیک های مامو گرافی در این چند سال اخیر پیشرفت کرده اند و رادیوگراف می تواند تا جایی که ممکن است قسمتهایی از سینه ی اصلی که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند. بهتر است بدانید که تنها 10_20% سرطان های سینه بوسیله اشعه ی ایکس قابل تشخیص هستند . بنابراین بیشتر سرطان های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینهت فیزیکی قایل تشخیص می باشند. در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می کنند که پروتز سینه حقیقتا می تواند عمل معاینه از طریق لمس کردن را ساده کند. زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ی ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد. شخصی که کار رادیو گرافی را انجام میدهد باید مطلع باشد که شخص دارای پروتز سینه است و بنابراین نماهای خاص برای رادیولوژی مناسب خواهد بود.در نتیجه پروتز های سینه کار رادیولوژیست را سخت تر می کنند؛ هر چند مانع انجام آن نمی شوند.


پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟

مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)،ولی مستعد کهنه شدن یا فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر پوسته ی خارجی یا پوشش پروتز سینه بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند. این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود . اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه اش کمی صاف شده ویا شکل آن تغییر پیدا کرده است،

اما اکثرا و به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد . همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینه را در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه از پروتز سینه تراوشی رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند.اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت.

نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که بیان میکند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود 20 سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی انجام می دهد سینه هایش حرکت زیادی می کنند افرادی نظیر مربیان ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و ...کسانی هستند که به طور طبیعی پروتز سینه شان در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شود.در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز های سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر این توصیه می شود که به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب از حالت و موقعیت پروتز های سینه ی خود 10-15 سال پس از عمل جراحی به طور مرتب مورد معاینه قرار گرفته و یا سونوگرافی نمایید.


عمل جراحی شامل چه کارهایی می شود؟

اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک جیب پشت سینه ی اصلی است که پروتز سینه در آن جای خواهد گرفت؛ اگرچه جرئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی وجود دارد که از قبل لازم است شخص آن را بداند.


چه نوع برش هایی وجود دارد ؟

به طور کلی سه نوع برش جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیر سینه ای که بیشترین استفاده را دارد، در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه ایجاد می شود. طول برش حدود 4سانتیمتر است . این معمول ترین و رایج ترین برش است و چین طبیعی خود سینه معمولا به خوبی جای زخم سینه زا پنهان می کند. این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهد گرفت ایجاد می کند، اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه ی درون جیب دقیقا کنترل می شود.

یک روش دیگر برش پوست تیره تر اطراف لبه و کناره ی نوک سینه می باشد که در اطراف و دور لبه ی آن ایجاد می شود. اشکال این برش این است که توسط هیچ چین پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند.

روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛این برش کمتر استفاده می شود چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سخت تر است و ممکن است در آینده مشکلی بوجود آید و به یک برش اضافی روی سینه احتیاج باشد. اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند که این روش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده باشید ناحیه ی زیر بغل مشخص است. به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد. به طور نرمال جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا کرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد اگرچه هیچ جراحی نهایتا نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند.


پروتز سینه را کجا قرار می دهید؟ جلو یا پشت ماهیچه؟

دو مکان یا دونوع جیب ایجاد شده برای قرار گرفتن پروتز وجود دارد : زیر غده ای در جلوی ماهیچه ی سینه و زیر ماهیچه . ماهیچه ی سینه ای ماهیچه ای از قفسه ی سینه است که معمولا در بدنسازان رشد می کند.

در انگلستان مکان زیر غده ای رایج ترین مکان مورد استفاده می باشد. اشکال این است که شکل ظاهری و نمای بیرونی سینه ی کاشته شده در زنان لاغر چشمگیرتر است . در این موارد هر کسی می تواند ظاهر سینه ها را روی قفسه ی سینه تشخیص دهد در این موارد به شما توصیه می شود که پروتز را به صورت زیر ماهیچه ای بگذارید.

اگرچه بعضی انواع پروتز وجود دارد که برای روش زیر غده ای مناسب تر هستند.این زنان معمولا سینه های اصلی شان زمانی بزرگتر از زمان حالشان بوده است. وقتی کاهش حجم بسیار زیادی در سینه ی اصلی وجود داشته است و در اندازه ی پوست پوشیده شده در اطراف بافت سینه میزان کمی جمع شدگی و افت وجود دارد، پس شکلی ایجاد می شود "کیف خالی" نامیده می شود. تحت این شرایط گاهی اوقات بهتر است که پروتز در موقعیت زیر غده ای قرار بگیرد تا بتواند پوستی که سینه ی اصلی را پوشانده، پر کنند. در مواردی که پوشش پوستی کشیده می شود و نوک سینه تا،تای زیر سینه پائین می آید، لازم است تا دوباره نوک سینه را بالا آورده و پوست پوششی را بالا آوردن کوچک کنند. این حالت نیز در زمان مشاوره مشخص می شود.

دومین مکان،مکان زیر ماهیچه ای بین ماهیچه ی دیواره ی قفسه ی سینه و خود قفسه ی سینه می باشد. مکان زیر ماهیچه ای پوشش زیاد پروتز را افزایش می دهد، پوشش و پوشیدگی شکل و ظاهر پروتز سینه را نیز زیاد می کند. این مکان مخصوصا در زنانی که بافت سینه ی بسیار کمی دارندو یا اصلا ندارند، بسیار مفید است. با ایجاد پوشش زیاد در این شرایط نهایتا بعضی عوارض نامساعد که روی ظاهر سینه وجود دارد و در بالا توضیح داده شد کاهش می یابد. مزیت دیگر این است در این حالت مامو گرافی با کیفیت بهتری انجام می شود. اشکال آن این است که ممکن است درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات معین ماهیچه حرکت میکند.

تصمیم در مورد اینکه چه مکانی برای گذاشتن پروتز متناسب اسب ، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت.


چه نوع بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرد و چه مدت عمل جراحی طول می کشد؟

عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا نیاز است که تمام شب در بیمارستان بمانید. این فرایند تقریبا یک ساعت به طول می انجامد.