براي انتقال حرارت از داخل يك محفظه يا اتاق به خارج , احتياج به يك واسطه
است . در يك سيستم سرد آننده مكانيكي استاندارد , عمل گرفتن حرارت با تبخير
مايعي در دستگاه تبخير, و پس از دادن آن در دستگاه تقطير صورت مي گيرد و
اين امر باعث تغيير حالت ماده سرمازا از بخار به مايع مي گردد .مايعاتي آه
بتوانند به سهولت از مايع به بخار و بالعكس تبديل شوند به عنوان واسطه انتقال
حرارت به آار برده مي شوند, زيرا اين تغيير حالت باعث تغيير حرارت نيز مي
گردد .برخي از اين مواد سرمازا از مواد ديگر مناسب تر هستند .

خصوصيات مواد سرمازا :
سيالي که به عنوان ماده سرمازا مورد استفاده قرار مي گيرد بايد داراي آيفيات
زير باشد:
1-سمي نباشد.
2-قابل انفجار نباشد .
3-اآسيد آننده نباشد .
4-قابل اشتعال نباشد .
5-در صورت نشت به سهولت قابل تشخيص باشد
6-محل نشت آن قابل تعيين باشد .
7-قادر به عمل آردن در فشار آم باشد (نقطه جوش پايين) .
8-از نوع گازهاي پايدار باشد .
9-قسمت هايي آه در داخل مايع حرآت مي آند به سهولت قابل روغنكاري باشند.
10-تنفس آردن آن مضر نباشد .
11-داراي گرماي نهان متعادلي براي مقدار تبخير در واحد زمان باشد .
12-جابجايي نسبي آن براي ايجاد مقدار معيني برودت آم باشد .
13-داراي آمترين اختلاف, بين فشار تبخير و تقطير باشد .
ماده سرمازا نبايد خورنده باشد (ايجاد زنگ زدگي آند) تا ساختن تمام قطعات
سيستم از فلزات معمولي با عمر خدمتي طولاني تر عملي گردد .
مبناي مقايسه مواد سرمازاي به آار رفته در صنعت سرد آنندگي , بر اساس
حرارت تبخير 5 درجه فارنهايت و حرارت تقطير 68 درجه فارنهايت است