فناوری چگالش یکی از پاک ترین و اقتصادی ترین روش های گرمایش بوسیله بازیافت گرمای اضافی از دود است که به بازده 98% منتهی می گردد. برای دست یابی به کارایی بالا، طراحی سطوح گرمایی که قادر به تامین نیازهای خاص فرایند چگالش باشد، مهم و ضروری است. فولاد ضدزنگ همراه با طراحی جدید دیگ های چگالشی، در بسیاری موارد پاسخگوی مناسبی برای نیازهای فرایند چگالش خواهد بود. یکی از مهم ترین مزایای فولاد ضدزنگ، مقاومت در برابر دما و قطرات ناشی از چگالش یا همان مقاومت در مقابل خوردگی است. شکل 1 نحوه کارکرد یک دیگ چگالشی را نشان می دهد.



دیگ های چگالشی مزایای زیر را به همراه دارد:
- کاهش آلودگی ناشی از تولید دی اکسیدکربن و کمک به کاهش مشکل گرم شدن جهانی
- بهبود کارایی و کاش مصرف سوخت
دیگ چگالشی بازده اضافی خود را مرهون چگالش بخار آب و ذخیره انرژی نهان است. دیگ های معمولی به دلیل اتلاف حرارت موجود در دود، بازدهی حدود 81% تا 84% دارند؛ درحالی که بازده دیگ های چگالشی حدود 96% تا 98% می باشد.
یک یا دو مبدل حرارتی داخل این دیگ ها تعبیه شده که وقتی دیگ در حالت چگالشی باشد، پیش گرمایش آب برگشتی به دیگ توسط گرمای دود را بر عهده دارد. در نتیجه دود خروجی از دیگ دمایی حدود 50 تا 60 درجه سلسیوس (در دیگ معمولی این مقدار حدود 120 تا 180 درجه سلسیوس است) خواهد داشت. تولید قطرات ناشی از چگالش دود در این دیگ ها مشکلی برای آنها بوجود نیاورده و توسط یک لوله کشی معمولی به بیرون تخلیه می گردد. دیگ های مزبور نیاز به رادیاتورهای بزرگتر از سیستم های گرمایشی دیگر و نگهداری و تعمیر پیچیده ای ندارند. در شکل 2 نمونه دیواری و زمینی این دیگ مشاهده می شود.






شکل 3 رابطه بازده دیگ تقطیری را نسبت به دمای آب برگشتی نشان می دهد. نقطه شبنم 55 نشان داده شده در شکل با درصد هیدروژن و نسبت اکسیژن/ دی اکسیدکربن یا هوای اضافی در دود تغییر می کند. آب ورودی با دمای بیشتر از نقطه شبنم، کارکرد مناسب دیگ های معمولی را تضمین خواهد کرد. دیگ تقطیری می تواند آتش لوله، آب لوله یا آلومینیومی باشد. عملکرد دیگ تقطیری در دمای آب برگشتی پایین و کارکرد بار جزئی، در صورتی که نیاز به آب با دمای بالا نباشد، بسیار کارامد است. برای مثال آب گرمکن گازسوز که با آب برگشتی 27 کار می کند، پتانسیل بازده دیگ 97% را در شرایط شکل 3 دارد.
شکل 4 نحوه تغییرات نقطه شبنم با تغییرات درصد اکسیژن/دی اکسیدکربن گاز طبیعی را نشان می دهد. اگر بازده احتراق دیگ و غلظت های دی اکسیدکربن و اکسیژن دود آن طوری باشد که دمای دود بین نقطه شبنم و نقطه شبنم بعلاوه 80 قرار گیرد، نباید به عنوان دیگ تقطیری بکار رود؛ مگر اینکه مسیر تخلیه برای تقطیر طراحی شده باشد. این دما نوعا در دیگ هایی که بازده بین 83% و 87% ، غلظت اکسیژن دود 7% تا 10% و غلظت دی اکسید کربن 6% تا 8% دارد، رخ می دهد.