در اين آزمايش مي خواهيم حالت بهينه احتراق در مشعلهاي گاز سوز را بدست بياوريم .
حالت بهينه احتراق : منظور تنظيم هوا و سوخت مشعل در حالتي مي باشد كه در اين حالتوضعيت اتلافات و دماي شعله در حالت اپتيمم قرار مي گيرد.
محل انجام آزمايش : محل انجام اين آزمايش مركز ملي آموزش مديريت انرژي مي باشد كه دوره هاي آن تحت نظر جايكا ژاپن ( آژانس همكاريهاي بين المللي ژاپن ) در تبريز برگزار مي گردد.


بيشترين دماي شعله : بيشترين دماي شعله در 3/2 انتهايي آن اندازه گيري مي شود.
m : نسبت هواي واقعي به هواي استوكيومتريك ( تئوري ) مي باشد.نسبت هواي تئوريك براي سوختهاي گاز طبيعي و گازوييل ( سوختهاي اين آزمايش ) به ترتيب ۱۰.۸ و 11.4 مي باشد.
مقادير m و طول شعله و دماي شعله و شدت صوت برحسب دسي بل در سه مرحله اندازه گيري ، يادداشت و در پايان نتيجه گيري مي شود.

- مرحله اول :
ميزان سوخت ورودي ثابت مي باشد. وميزان هواي ورودي را برروي 35 متر مكعب ثابت مي كنيم و نتايج را جدول يادداشت مي كنيم .
- مرحله دوم :
ميزان سوخت ورودي نسبت به مرحله اول تغيير نمي كند .ميزان هواي ورودي را تا 85 متر مكعب برساعت افزايش مي دهيم و نتايج را يادداشت مي كنيم .
- مرحله سوم :
ميزان سوخت ورودي نسبت به مرحله اول تغيير نمي كند.ميزان هواي ورودي راتا 100 مترمكعب برساعت افزايش مي دهيم و نتايج رايادداشت مي كنيم.
شدت صوت
دماي شعله سانتيگراد
طول شعله سانتيمتر
رنگ وشكل شعله
نسبت هوا m
93 990 100 قرمز-آبي
35/8*10.8 = 0.45
 1
99 1206 60 آبي 85/8*10.8 = 1 2
101.4 1146 50 آبي 100/8*10.8 = 1.1 3




نتايج :
1 – در m = 1 دماي شعله بيشترين مقدارخودرا دارد . دماي قبل و بعد آن كمتر از اين مقدار است.
2- با افزايش مقدارm ( افزايش هواي ورودي ) شدت صوت افزايش مي يابد.
3- با افزايش m طول شعله كاسته مي شود.
4 – از لحاظ ظاهري هرچه سوخت گاز آبي تر بسوزد حلت بهتري از احتراق حاصل مي شود

نتيجه گيري كلي :
مطابق نوشتارهاي قبلي گفتيم هرچه ميزان m افزايش يابد تلفات ناشي از سوخت نسوخته كاهش مي يابد.درست است كه با افزايش مقدار هوا دماي شعله كاهش مي يابد اما تلفات كاهش مي يابد .نتيجتا بهترين حالت احتراق براي گاز طبيعي حالتي است كه به m=1.1 برسيم .

نوشته شده توسط خداقليزاده -شكوهي