سوختهاي نفتي طيف وسيعي از سوختها را در بر مي گيرد و در اتازوني اين سوختها را به اين شرح شماره گذاري كرده اند:

سوخت نفتي شماره 1 (Fuel Oil No.1)
سوخت نفتي شماره 1 به سوختي اطلاق ميشود كه بر اساس مشخصات ا اس تي ام(ASTM-D396) داراي اين ويژگيها باشد:


درصد بازيافت در تقطير درجه حرارت

10 تا 400 درجه فارنهايت (204 سانتيگراد)
90 تا 550 درجه فارنهايت (288 سانتيگراد)
درجه گرانروي سينماتيك نيز بايد بين 1.4 الي 2.2 سانتي استوك در 100 درجه فارنهايت باشد. اين سوخت مشخصاتي شبيه كروسين يا نفت چراغ دارد.

سوخت نفتي شماره 2 (Fuel Oil No.2)

اين نوع سوخت در مشعلهاي شوفاژخانه ها به كار ميرود و در حقيقت نوعي گازوئيل سبك است. براساس طبقه بندي ا اس تي ام (ASTM-D396) در هنگام تقطير و بازيافت 90 درصد سوخت، درجهحرارت بايد بين 540 الي 640 درجه فارنهايت (بين 282 الي 338 درجه سانتيگراد) باشد. درجهگرانروي سينماتيك نيز در 100 درجه فارنهايت بايد در سطح 2 الي 3.6 سنتي استوك قرار گيرد.


سوخت نفتي شماره 4 (Fuel Oil No.4)

اين نوع سوخت كوره، در مشعلهايي به كار گرفته ميشود كه نيازي به گرم كردن اوليه ندارند و معمولاًدر مجتمع هاي صنعتي از آن استفاده ميگردد. در حقيقت سوخت شماره 4 يك نوع نفت كوره سبكاست و بر اساس طبقه بندي ا اس تي ام (ASTM-D396)، حداقل و حداكثر گرانروي سينماتيك اين سوخت بايد بين 5.8 تا 26.4 سانتياستوك در 100 درجه فارنهايت باشد.

سوخت نفتي شماره 5 (Fuel Oil No.5)

اين نوع سوخت همان نفت كوره با گرانروي متوسط است كه معمولاً در نيروي دريايي و يا درنيروگاههاي توليد برق مصرف دارد.

سوخت نفتي شماره 6 (Fuel Oil No.6)

اين سوخت همان نفت كوره سنگين است و مشخصات سوخت كشتي (Bunker C. Fuel) را داردكه از آن علاوه بر نفتكشها، در واحدهاي توليد برق نيز استفاده مي شود.



نوشته شده توسط مهندس خداقليزاده و مهندس شكوهي