معرفي سيستم: به كارگيري بتن، به عنوان يك ماده اصلي ساختماني، نياز به قالب بندي، داربست و اختصاص زمان براي گيرش، عمل‌آوري و مقاوم شدن آن دارد. از اين‌رو، از مدت‌ها قبل، ساخت قطعات بتني پيش‌ساخته مورد توجه قرار گرفت و پيشرفت‌هاي چشمگيري به لحاظ ارائه انواع سيستم‌هاي پيش ساخته حاصل شد. ايراد اصلي استفاده از قطعات پيش‌ساخته بتن مسلح، در درجه اول، نحوه اتصال قطعات است كه يك مشكل سازه‌اي است، و در درجه دوم، حمل قطعات از كارخانه به محل نصب است كه يك مشكل اقتصادي محسوب مي‌شود. مشكل دوم از آنجا ناشي مي‌شود كه قطعات بزرگ معمولاً سنگين و حجيم هستند، لذا هزينه و زمان حمل آن‌ها قابل ملاحظه است. به همين دليل، سعي شده است تا حجم يا وزن و يا زمان حمل قطعات تا حد امكان كاهش يابد.سيستم ساختماني، كه در اينجا مورد بررسي قرار مي‌گيرد، در دهه‌ي هشتاد ميلادي تحت عنوان «پانل‌هاي ساندويچي(3D Sandwich Panel) به روش بتن پاشي در پاي كار (ShotCrete)» به بازار جهاني معرفي شد و در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار گرفت. لازم به توضيح است اولين نسل اين سيستم در سال‌هاي قبل از انقلاب اسلامي در ايران توليد شد و مورد استفاده قرار گرفت. كشور‌هاي ارائه كننده اين سيستم درابتدا اتريش و ايتاليا بودند. لازم به توضيح است اين سيستم، با توجه به ضوابط حاكم در كشورهاي نام‌برده، كاربرد چنداني ندارد و محدود به ساخت و ساز معدود ويلايي در خارج از شهرها مي‌شود. در سال‌هاي بعد، ساخت و فروش آن در كشورهايي مانند چين، افغانستان، عراق، تركيه، برزيل، آرژانتين، كلمبيا و ايران گسترش يافت. در سيستم پانل ساندويچي، صفحات متشكل از پانل عايق حرارتي (پلي استايرن منبسط يا پلي‌يورتان)، همراه با دو شبكه فلزي در طرفين عايق، كه به وسيله‌ي مفتول‌هاي فولادي مورب به يكديگر متصل شده‌اند، يك شبكه فلزي سه بعدي را تشكيل مي‌دهد.اين قطعات پس از انتقال به محل احداث ساختمان، به يكديگر متصل و از دو طرف به آن‌ها بتن پاشيده مي‌شود. از تلفيق پانل و بتن، سازه ساختمان حاصل مي‌شود.