دانشمندان استراليايي در حال توسعه يک منبع انرژي پاک هستند که امکان ايجاد منابع سوختي و شايد برطرف کردن نيازهاي آبي ما را از طريق بيورآکتورهاي خورشيدي و جلبک هاي بسيار ريز هنگام جذب دي اکسيد کربن فراهم مي کند.
آنها سلولهاي سبز جلبکي و ارتقاي بيورآکتورها را به منظور زيست سوخت هايي مثل هيدروژن در فرآيند خنثي سازي دي اکسيد کربن مديريت مي کنند. توسعه و گسترش سوخت هاي پاک براي مقابله با تغييرات آب و هوا و محافظت در برابر شوک هاي ناشي از نوسانات قيمت نفت يکي از مباحث مهمي است که امروزه جوامع مختلف با آن روبه رو هستند.بسياري از کشورها در تلاشند تا سال 2020 ميلادي 10 تا 20درصد ظرفيت توليد انرژي موجود را با انرژي خنثي سازي دي اکسيدکربن جايگزين کنند، اما بسيار محتمل است که اين مقدار کافي نباشد. برخي گزارشها نشان مي دهد که تا سال 2020 ، 50 تا 66درصد از ظرفيت توليد انرژي هاي موجود بايد عاري از Co2 باشد تا شاهد اثرات نامطلوب بر تغييرات آب و هوايي نباشيم.
بسيار مشکل است تا به اين هدف دست يابيم و نياز به فناوري هاي جديد براي انجام آن داريم.
دوسوم بازار انرژي را سوخت ها تشکيل مي دهند، با اين حال اغلب فناوري هايي که دي اکسيدکربن کمتري را منتشر مي کند، مثل نيروگاه هاي هسته اي و تکنولوژي هاي زغال سنگ پاک بازار الکتريسيته را هدف قرار داده اند. فرآيند زيست هيدروژن خورشيدي از بيورآکتورهاي خورشيدي که از جلبک هاي تک سلولي پر شده اند به منظور توليد هيدروژن از آب استفاده مي کنند. جلبک ها به طور طبيعي نور خورشيد را گرفته و انرژي آن را براي شکستن مولکول آب به هيدروژن و اکسيژن استفاده مي کند، هر چند اين فرآيند به اندازه کافي براي تجاري شدن ممکن نيست.
اما راههايي براي افزايش کارايي آن و رسيدن به سطح قابل قبول تجاري وجود دارد. با کمک 286ميليون دلاري که محققان دريافت کردند، شايد اين کار به انجام برسد.محققان بر روي جلبک هاي بسيار ريز به عنوان منبع هيدروژن متمرکز شدند، چرا که آنها مزاياي متعددي نسبت به ديگر فرآورده هاي زيست سوختي دارند. يکي از مزيت هاي مهم بخصوص در کشورهايي مثل استراليا که دچار خشکسالي شده اند اين است که هيدروژن مي تواند از طريق آب شور توليد شود. جلبک هاي آب شور مي تواند هيدروژن و اکسيژن سطح آب را جذب کرده و از طريق احتراق اين گازها آب شيرين و الکتريسيته توليد کرده و به شبکه ملي تزريق کنند. يکي از نگراني هاي موجود در مورد زيست سوخت هاي معمول اين است که آنها در رقابت با توليدات غذايي براي تصاحب آب و زمين هاي زراعي هستند. در مقابل زيست رآکتورهاي جلبکي مي توانند در زمين هاي غيرزراعي منتشر شده و آب خيلي کمتري نسبت به گروه زيست سوخت هاي معمول دارند.جلبک ها دوره زندگي کوتاهي دارند و مي توان هر 10روز يک بار آنها را جمع آوري کرد و بازده محصول را افزايش داد. يکي ديگر از مزاياي مهم فرآيند توليد هيدروژن جذب Co2 است.
محققان در حال بررسي اين فرضيه هستند که آيا سيستم هاي توليد هيدروژن مي توانند با منابع توليد انرژي جهت تفکيک دي اکسيد کربن که به اتمسفر منتقل مي شوند پيوند بخورند يا خير؟