نمودار زیر، الگوی مصرف انرژی را در کشور ما نشان می‌دهد. همانطور که در نمودار دیده می‌شود، متاسفانه نزدیک به 40% از انرژی مصرفی کشور، در خانه‌ها استفاده می‌شود.
بنابر شاخص‌های اقتصادی، چون این انرژی صرف تولید نمی‌شود، عملا انرژی هدر‌رفته به‌حساب می‌آید. تغییر الگوی مصرف انرژی خانگی (مانند برق و گاز) در فصل‌های مختلف سال، نشان می‌دهد که 40% از انرژی خانگی، صرف گرمایش و سرمایش ساختمان‌ها می‌شود. با یک حساب سرانگشتی می‌بینیم که در خانه‌های ما 16% از کل انرژی مصرفی کشور، یعنی تقریبا به اندازه مصرف کل صنایع کشور، ‌برای تهویه هوا مصرف می‌شود یا به عبارت بهتر، دور ریخته می‌شود.
توجه به اقلیم هر منطقه و در نظر گرفتن ملاحظات اقلیمی در طراحی و ساخت بناها، ساختمان را در برابر اتلاف انرژی مجهز می‌کند، در بعضی موارد جذب انرژی‌های طبیعی را در ساختمان ممکن می‌سازد و یا امکان بهره‌گیری از شرایط آسایش آب‌وهوایی را بدون نیاز به صرف انرژی سوخت‌های فسیلی یا برق، ایجاد می‌کند.
با بررسی معماری قدیم مناطق مختلف ایران، درمی‌یابیم که مردمان قدیم از روش‌هایی کارآمد برای ایجاد شرایط آسایش در خانه‌ها و شهرهای خود بهره می‌بردند. در معماری سنتی ایران ساختمان براساس موقعیت جغرافیایی‌اش، از طریق سقف‌ها، کم نمودن سطوح خارجی بنا در مقابل تابش مستقیم آفتاب، احداث سایبان‌های مناسب هر منطقه، بادگیرها، زیرزمین‌ها و سرداب‌ها، حیاط‌های مرکزی، جان‌پناه‌های سایه گستر، پنجره‌های روبه آفتاب، انتخاب مصالح مناسب و ... چنان با محیط خارج مقابله می‌نماید که بهترین آسایش فضای داخلی را بدون استفاده از دستگاه‌های انرژی‌برامکان‌پذیر می‌سازد.
از همین روست که توجه به معماری اقلیمی از اهمیت بالایی برخوردار است.

منبع: سایت مدرسه