شاید این جمعه بیایدشاید-تاپیك مخصوص اشعار متعلق به آقا امام زمان

[M a H d I]

حضور پنهانی

مي رسد شبي مردي از وراي حيراني
كوچه مي شود سمت هاله هاي نوراني

آيه آيه چشمانش از تلاوت شبنم
غرق بوسه هاي گل در طلوع روحاني

از شلال چشمانش قطره قطره مي خوانم
لاله غيرت عشق است در شب غزلخواني

شرح شط گيسويش در غزل نمي گنجد
در قصيده زلفش انتظار طولاني

نذر مقدم سبزش چلچراغ و آيينه
در ضيافت چشمش آيه هاي قرآني

با تو مي شود كوچيد تا ديار آيينه
در طراوت سبز صبح روز باراني

در فراق لبهايت قطره قطره مي كاهم
مي شود تو را بوسيد اي حضور پنهاني؟

[M a H d I]

بنام تو اي آرام جان






شود آیا که شبی بر دل من یار شوی؟
یار این خسته ی غمدیده ی بیمار شوی؟


سینه ی غم زده ام بهر تو سوزد همه شب
دل من آب شده کی تو پدیدار شوی؟


با کلافی بنشستم سر بازار رخت
کی تو ای یوسف من بر سر بازار شوی؟


همچو یعقوب شده دیده ام از درد فراق
کی به پیراهن خود نور شب تار شوی؟


هر که مشتاق تو شد گوشه ی چشم تو خرید
شود آیا که مرا هم تو خریدار شوی؟


ز غم غربت تو شام غریبان شده دل
چه شود گر تو مددکار دل زار شوی؟!


شعله ی خیمه ی آتش زده گوید که بیا
زائر بی کفنی بی سر و خونبار شوی؟!

[M a H d I]

با همه لحن خوش آوایی ام
در به در کوچه تنهایی ام

ای دو سه تا کوچه زما دورتر
نغمه تو از همه پرشورتر

کاش که این فاصله را کم کنی
محنت این قافله را کم کنی

کاش که همسایه ما می شدی
مایه آسایه ما می شدی

هر که به دیدار تو نائل شود
یک شبه مشاهده لینک ها و تصاویر پس از ورود یا عضویت مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد
سینه مارا عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت
شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه جان من است
نامه تو خط امان من است

ای نگهت خواستگه آفتاب
بر من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز زچشم ترم
تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار و مددکار ما
کی و کجا وعده دیدار ما,,,

[M a H d I]

کوچه کوچه جست وجوخانه خانه درگذار

قلب ما آشفته است دربهار انتظار

آخرین گل محمدیست این که میرسد ز راه

هم تبار نرگس است درتبسم بهار

آه میکشم تورا با تمام اتنظار

پرشکوفه کن مرا ای کرامت بهار

می رسد بهارومن بی شکوفه ام هنوز

آفتاب من بتاب مهربان من ببار

[M a H d I]

قطعه گمشده ای ازپرپرواز کم است

یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

این همه آب که جاریست نه اقیانوس است

عرق شرم زمین است که سرباز کم است

[M a H d I]

نگاهم را به یادت شعر دریا می کنم هر شب

دلم را بی تو با اشکم مداوا می کنم هر شب

تو را ای مطلع آبی ترین شعر بلند عشق

میان واژه های اشک پیدا می کنم هر شب

سری دارم بلند آوازه از پیمان سر مستی

که با یک جرعه یاد تو سودا می کنم هر شب

تماشایی ترین آیینه صبح تماشایی

تو را در باور عشقم تماشا می کنم هر شب

در این حال و هوای عاشقی در آسمان غم

من تنها به امید تو پر وا می کنم هر شب

بیا یک شب به بالین من درد آشنا بنگر

چگونه با دل بی طاقتم تا می کنم هر شب

تو را می خواهد از من ای بهار روز آدینه

و من در حسرتت با دل مدارا می کنم هر شب

[M a H d I]

صبح بي تو

صبح بي تو رنگ بعد از ظهر يک آدينه دارد


بي تو حتي مهرباني حالتي از کينه دارد


بي تو مي گويند تعطيل است کار عشقبازي


عشق اما کي خبر از شنبه و آدينه دارد


جغد بر ويرانه مي خواند به انکار تو


اماخاک اين ويرانه ها بويي از آن گنجينه دارد


خواستم از رنجش دوري بگويم يادم آمد


عشق با آزار خويشاوندي ديرينه دارد


روي آنم نيست تا در آرزو دستي برآرماي


خوش آن دستي که رنگ آبرو از پينه دارد


در هواي عاشقان پر مي کشد با بيقراري


آن کبوتر چاهي زخمي که او در سينه دارد


ناگهان قفل بزرگ تيرگي را مي گشايد


آنکه در دستش کليد شهر پر آيينه دارد

[M a H d I]

من و تنهايي و شبهاي دلگير
من و فكر تو و باران تصوير
چگونه دست بردارم از اين عشق
خيالت بسته بر من راه تدبير
بيا درياب «آقا» غربتم را
ميان ناكجاآباد تقدير
چه مي‌شد بال بگشايم شبانه
از اين شهر دورنگي شهر تزوير...؟!
تمام صبحهايم هست انگار
غروب جمعه‌اي دلگيردلگير

[M a H d I]

باران

کی می رسد باران؟
آب و هوای شنبه تا پنج شنبه
هر چه فال می گیرم
«داد از غم تنهایی » است!
به جمعه که می رسم:
« که به خورشید رسیدیم و غبار آخر شد»
و «لیلی » در کجای این شعر؟
از مجنون بپرسید!
از شنبه تا پنج شنبه می نویسم:
آن مرد
در باران خواهد آمد
جمعه اما:
«زیر باران باید رفت
دوست را
زیر باران باید دید»
با «نیما » نشسته ام و
داغ های کویر را می شمارم:
«قاصد روزان ابری داروگ !
کی می رسد باران؟»
جمعه
با بیداری بیعت می می کنم و
با«طاهره بانو»
به دیدار صبح می شتابم:
«رفتن به راه می پیوندد
ماندن به رکود»
تو حاضری
در خانه و کوچه و خیابان
ما اما
به آسمان خیره شده ایم و
غیبت خودمان را باور نمی کنیم!
جمعه
نور ظهور تو
صورت اتاق را نورانی کرده است
مادرسفره می اندازد
با یک بشقاب اضافه
و من بی قرار
به انتظار سفره نگاه می کنم و
آه . . .!

[M a H d I]

آدین

کاش بودم شبیه آیینه

ساده و بی ریا و بی کینه

بازدارد، هوای شبگردی

دلم این خرقه پوش پشمینه

از شراب غمت بنوشانم

جرعه ای اعتقاد دیرینه

آه از آن دم که شعله ور گردد

کوه آتشفشان این سینه

رفته ای و به شوق آمدنت

می شمارم هنوز، آدینه

ایوب پرندوار