مشاهده لینک ها و تصاویر پس از ورود یا عضویت


آب مهمترین سیال در حرارت و برودت است كه وظیفه انتقال گرما در مبدلهای حرارتی را به عهده دارد . در برجهای خنك كن ، بویلرها و چیلرها از آب به عنوان مایع مبدل استفاده می شود بطوریكه گردش آب موجب تبادل حرارتی میگردد . معمولا آب استفاده شده در كاربردهای حرارتی و برودتی از نوع آب سخت است ، آبهای سخت تشكیل پوسته كربنات كلسیم می دهند كه مشكلات متعددی را بوجود می آورد . این پوسته به شكل رسوب بر روی سطوح داخلی لوله های حامل آب باعث كاهش ظرفیت انتقال جریان آب و انتقال جریان حرارت می شود
هنگامی كه آبهای سخت حرارت داده میشوند تشكیل پوسته خیلی سریعتر انجام می گیرد كه مشكلات زیادی را در بویلرها و آبگرمكن ها به وجود می آورند یك پوسته به قطر یك میلیمتر بر روی سطوح گرم كننده یك آب گرم كن بصورت عایق حرارتی عمل كرده و در نتیجه تقریباً %10 افزایش هزینه به وجود خواهد آمد.

تشكیل رسوب در جدارها و دیوارها باعث آسیبهای فراوانی به تأسیسات حرارتی و برودتی میشود كه مهمترین آنها كاهش بازدهی مبدلها و در نتیجه افزایش انرژی راهبردی است .آنالیز شیمیایی رسوب نشان میدهد كه تركیب اصلی تشكیل دهنده كربنات كلسیم ، سولفات كلسیم ، سولفات باریم ، سیلیكا و آهن است كه در صد فراوانی كربنات كلسیم بیشتر از تركیبات دیگر می باشد. مقاومت حرارتی كربنات كلسیم بسیار زیاد بوده و در صورت تشكیل رسوب همان طور كه اشاره كردیم در دیواره ها نقش یك عایق را بازی میكند كه این امر نقش بسزایی را در كاهش بازدهی مبدلهای حرارتی دارد. اگر بتوان از تشكیل كربنات كلسیم در جداره مبدلهای حرارتی جلوگیری كرد روند كاهش بازدهی با گذشت زمان متوقف میشود .

معمولاً كاتیونهای كلسیم و منیزیم در آب عامل رسوب هستند كاتیون كلسیم صرفنظر از نمك های آن كه شامل سولفات كلسیم ، كلروكلسیم و سایر نمكهای كلسیم می شود سختی كلسیم را تشكیل میدهند .همانطور كاتیون منیزیم باعث سختی منیزیم می گردد و چون عامل اصلی سختی آب تركیبات معدنی این دو عنصر است لذا بطور كامل فرض می گردد كه سختی كل آب از سبك كردن به كمك آب آهك و خاكستر كربنات سدیم و سبك كردن با استفاده از مبادله كننده های یونی به وجود می آید. به رسوب و عوامل ایجاد آن در ادامه به صورت كامل پرداخته می شود.

تا كنون روشهای مختلفی برای مقابله با این مسئله پیشنهاد شده است در روشهای معمول از مواد افزودنی شیمیایی استفاده می شود كه علاوه بر پایین بودن بازدهی مشكلات زیست محیطی نیز ایجاد می گردد. روشهای بهتر دیگری مانند الكترو دیالیز ، تقطیر ، انجماد و اسمز معكوس وجود دارد كه به علت پیچیدگی وگران بودن فقط در شرایط خاص بكار برده میشوند.

در حال حاضر سختی گیری و رسوب زدایی الكترونیكی به عنوان یك روش غیر شیمیایی و بدون نیاز به مواد شیمیایی افزودنی به آب و سازگار با محیط زیست با خواص بسیار مفید دیگر برای صنایع مختلف همواره به عنوان جایگزین مناسبی برای روش های پیشین مطرح است.

سختی گیری، پالایش الكترونیكی آب است علی رغم كیفیت كاركردی مناسب و مزایای فراوان به علت ضعف در تحلیل عملكرد از دیدگاه تئوری های فیزیكی و شیمیایی نفوذ آن در بازارهای تجاری چشمگیر نبوده است .اما در چند سال گذشته با تحقیقات وسیعی كه در سطوح دانشگاهی و مراكز تحقیقاتی انجام شده است روشهای الكترومغناطیسی جایگزین مواد مغناطیسی گذشته شده است . همچنین تئوریهای قابل قبولی نیز ارائه شده كه این امر چشم انداز بسیار مناسبی برای این تكنولوژی سودمند ترسیم نموده است.