در سیستم لوله کشی سنتی و متداول تاسیسات آب ساختمان عمده انشعابات مصارف از دو لوله آب سرد و گرم که عمدتا موازی هم بودند بوسیله اتصالات سه راهی و زانو و غیره تامین میگردید و به همین منظور استفاده از لوله سایز بزرگتر و اتصالات چپقی و افزاینده و کاهنده در طول مسیر اجتناب ناپذیر بود ولی در روش کلکتوری (جعبه توزیع) لوله های آب سرد و گرم اصلی وارد جعبه کلکتور شده و از این جعبه بطور مستقل برای هر یک از تجهیزات مصرف کننده انشعاب میشود بگونه ای که هر پست مصرف کننده مستقیم به جعبه کلکتور متصل بوده و همچنین از سایر پستهای مصرف کننده در واحد نیز مستقل و مجزا میباشد.


ایراد این روش افزایش قابل توجه طول لوله مصرفی میباشد ولی مزایا و محاسن آن به شرح ذیل است.


۱- کاهش سایز لوله مصرفی و کاهش مصرف اتصالات در شبکه.

۲- ارتقا ضریب ایمنی آببندی شبکه با حذف بسیار اتصالات.

۳-ایجاد فشار یکنواخت در کل شبکه.

۴- عدم نیاز به قطع کامل آب واحد در صورت نیاز به تعمیر یک پست مصرف و امکان قطع یک یا چند انشعاب از محل کلکتور و وجود آب در سایر انشعابات به هنگام تعمیر احتمالی.

۵- ایجاد گرمای یکنواخت در سیستم آبگرم و شوفاژ.


البته از منظر اقتصادی در خصوص افزایش طول لوله مصرفی باید گفت که با توجه به کاهش قطر لوله مصرفی و حذف بسیاری از اتصالات در شبکه ، استفاده از این روش مسلما ارزانتر از روش سنتی نیست ولی هزینه اضافی قابل توجهی نیز تحمیل نمی نماید.