دو چیز را همیشه فراموش كن: خوبی كه به كسی میكنی و بدی كه كسی به تو میكند.


همیشه به یاد داشته باش: اگر در مجلسی وارد شدی زبانت را نگه دار، اگر در سفرهای نشستی شكمت را نگه دار، اگر در خانهای وارد شدی چشمانت را نگه دار، اگر در نماز ایستادی دلت را نگه دار.


دنیا دو روز است: یك روز با تو و یك روز علیه تو. روزی كه با توست مغرور مشو و روزی كه علیه توست مایوس نشو چرا كه هر دو پایان پذیرند.


آموختن را بکار ببند: به چشمانت بیاموز كه هر كسی ارزش نگاه ندارد. به دستانت بیاموز كه هر گلی ارزش چیدن ندارد. به دلت بیاموز كه هر عشقی ارزش پرورش ندارد.


سه چیز را از هم جدا كن: عشق، هوس و تقدیر. چون اولی مقدس است و دومی شیطانی. اولی تو را به پاكی میبرد و دومی به پلیدی.


در دنیا فقط سه نفر هستند كه بدون هیچ چشمداشت و منتی و فقط به خاطر خودت خواستههایت را برطرف میكنند، پدر و مادرت و نفر سومی كه خودت پیدایش میكنی، مواظب باش كه از دستش ندهی و بدان كه تو هم برای او نفر سوم خواهی بود چرا که در ترسیم تقدیرت نیز نقش خواهد داشت.


چشم و زبان، دو سلاح بزرگ در نزد تو هستند. چگونه از آنها استفاده میكنی؟ مانند تیری زهرآلود یا آفتابی جهانتاب، زندگیگیر یا زندگیبخش؟


بدان كه قلبت كوچك است پس نمیتوانی تقسیمش كنی. هرگاه خواستی آن را ببخشی با تمام وجودت ببخش كه كوچكیاش جبران شود.


هیچگاه عشق را با محبت، دلسوزی، ترحم و دوست داشتن یكی ندان، چون همه اینها اجزاء كوچكتر عشق هستند نه خود عشق.


همیشه با خدا درد دل كن نه با خلق خدا و فقط به او توكل كن. آنگاه میبینی كه چگونه قبل از این كه خودت دست به كار شوی، كارها به خوبی پیش میروند.


از خدا خواستن عزت است؛ اگر برآورده شود رحمت است و اگر نشود حكمت است.


از خلق خدا خواستن خفت است، اگر برآورده شود منت است اگر نشود ذلت است.


هر چه میخواهی از خدا بخواه و در نظر داشته باش كه برای او غیر ممكن وجود ندارد و تمام غیر ممكنها فقط برای کسانی است که از ایمان دل بریدهاند و امید را به دل راه نمیدهند.